'Сотишни ёқтирмайман' ёки яна эмпатия хақида. Ўзим яшаб ўтган | Compass Consulting

"Сотишни ёқтирмайман" ёки яна эмпатия хақида.

Ўзим яшаб ўтган тажрибамдан ва кўпчиликда ҳам кузатганман: бир махсулот ёки хизматни сотишга келганда ноқулайчилик хиссиёти устувор бўлади. Худди бир нарса сўрагандай, хатто тилангандай бўламиз. Иложи бўлса биз мурожаат қилмасакда ўзлари биздан ялиниб сўраса сотаётган нарсамизни, лекин афсус хаётда камдан кам унақа бўлади (монополист ёки ўта кучли бренд эгаси бўлиш керак унинг учун). Махсулотимизни сотиш учун мулоқотга ўтишга мажбурмиз.

Хўш, қандай қилиб ноқулайчиликни енгиш мумкин? Менинг тажрибамдан, муносабат қилинаётганда эътибор марказида ким бўлишлиги жуда мухим. Агар ният ва эътибор Мижозга ва унинг эхтиёжларини қониқтиришга самимий қаратилган бўлса унда ноқулайчиликга ўрин қолмайди. Агарки сотишим керак, чунки савдо режам бор, компаниямга/ўзимга пул керак каби муносабат бўлса, яъни фикр Ўзимизга қаратилган бўлса, унда сотишдаги ноқулайлик табиий холат, ва буни Мижоз хам албатта сезади. Албатта, баъзи инсонлар Ўзларини ўйлаган холда ноқулайликни енгишни урганиб олишган, лекин профессионал сотувчилар биринчи ўринга Мижозни қўйишади.

Сиз сотишни ёқтирасизми?