Анас розияллоҳу анҳу айтади: - “Ансорийлардан бир йигитнинг касали оғирлашиб қолди. Биз уни кўргани кирдик. Бизлар ҳали чиқиб улгурмасдан жон таслим қилди. Унинг бошида турган кампирга орамиздан бир киши тасалли бериб: - “Аллоҳ азза ва жалланинг амрига таслим бўл” - деди. “Нима гап, ўғлим вафот этдими?” - сўради кампир. “Шундай” - дедик. “Айтаётган сўзларингиз ҳақми?” – деди аёл. “Ҳа” - дедик. Кампир қўлларини самога кўтариб дуо қилди: - “Эй Аллоҳ! Сен Ўзинг биласан - мен ҳар қандай мушкул ва оғир кунда Ўзинг ёрдам беришингдан умидвор бўлиб Сенинг амрингга бўйсундим, пайғамбаринг Муҳаммад саллаллоҳу алайҳи ва саллам учун ҳижрат қилдим. Эй Аллоҳ! Бу мусибатни шу кунда менинг бошимга солма!”. Шу пайт унинг ўғли юзига ёпиб қўйилган кийимни очиб, ўзига кела бошлади. Ҳатто ҳеч қанча ўтмай биз билан бирга ўтириб овқатланди.
Шайх Муҳаммад Ассоф "Қабасотун мин ҳаётир-Расул"
Дўстларга ҳам улашинг! Манзил: Асака шахри t.me/umrah_travel_uzb
