Она бўлсанг биласан… деган гапни ўзгача хис қилдим. Она бўлиб, болангизни нафасигача эътиборда турар экансиз. Тунда хар соатда туриб, “яхши ётибдимикан” деб қараётиб, кечагина ман хам шу чақалоқ ўрнида бўлганимни, онам шунақа бедор кечаларни ўтқизиб, ёнимда гирдикапалак бўлганларини ўйладим…
Чақалоқлик уёқда турсин, роддомдан чиқганимдан бери ёнимда хали хамон гирдикапалак бўлдилар. Уйимни тозалаб, кийимларимни ювиб, маззали таомлар тайёрлаб, мани умумман урунтирмадилар. Кеча онам ўз ўйларига кетдилар. Ишга чиқаман деб. Уйғондим… хеч ким каша тайёрлаб, “жойингдан турма, ёт, мана евол” - демади. Болани памперсини алмаштираябман…хеч ким “йўқ ман алмаштираман, белинг ўзи оғриябти, ёт” - демади. Ким хам айтарди, уйда лялька билан ўзимиз бўлсак) Минг турмуш ўртоқ ғамхўр бўлса хам, онани мехри барибир ўзгача бўлар экан. Онадек сени хеч ким хис этмайди. Оначалик сенга хеч ким ғамхўрлик хам қила олмайди. Чунки сан бу инсон учун чақалоқсан. Оналик инстинкти ривожланган. Оналаримизга қанча қилсак хам кам. Уларни ўрнини хеч ким, хеч қачон боса олмайди. Бугунги куним онамга кучли севги ила уйғондим.
