#ўйларим
Ҳеч сизда ҳам бўладими, ҳудди сизга ўлим келаётгандек ҳис қиласиз ўзингизни. Эшиклардан Азроил алайҳиссаломни қидира бошлайсиз. Гуноҳларингиздан дахшатга туша бошлайсиз. Оёқ-қўлингиз бўшашиб, карахт бўлиб қолади. Ва ёлвора бошлайсиз ич-ичингиздан Аллоҳга.
Я Робб! Я Робб! Я Робб!
Ўзинг мағфирати кенг, раҳмдил Зотсан.
Мен бечора бандангга раҳм қил!
Мен бечора бандангга раҳм қил!
Мен бечора бандангга раҳм қил!
Фақат мана шу сўзлар айлана бошлайди ич-ичингиздан. Сиз, борлигида Аллоҳни унутган инсонлар ҳам нақадар чорасиз, бир қул эканини, бу дунё шунчаки ўйин-кулгудан иборат матоҳ эканини қалбингиз тубидан ҳис қила бошлайсиз.
Ана шу онда дунё сиз учун бир «ҳеч»га айланади.
Я Роббий, кўзимизни оч, ўлим келмасидан кўзимизни оч, тавбамизни қилиб олайлик, Ҳузурингга гуноҳлардан пок ҳолда етиб олайлик!
Я Робб, ёлвораман! Ҳузурингга орқамда тоғдек гуноҳлар билан боришдан Ўзинг паноҳ бер!
Амийн
Тунчироқ
