Ўрганганларимнинг тагида эзиляпман. Нима қилишим керак, нима қилмаслигим керак эканини биламан, аммо қила олмаяпман.
Бир жойда қотиб турибман. Олдинга кета олмаяпман. Шунчаки эшитиш билан чекланяпман. Кунлар ўтгани сари бу юкнинг тагида эзилаётганимни ҳис қиляпман. Виждоним тинч қўймаяпти мени. Нафсим билан мужодала ҳолатидаман ҳамон. Нафсимга енгиляпман ҳар кун. Бу ҳам мени жуда қийнаяпти. Бир четдан бошлашим кераклигини биламан, аммо бошлай олмаяпман.
Ҳудди кимдир мени олдинга кетаётганимда, орқага тортаяпти. Қимирлай олмаяпман. Жон чекишяпман ҳудди. Бу ҳол яна қанча давом этади, билмайман.
