2022-04-06 03:13:56
#ибрат
НУҚСОНИНГДАН ЎКИНМА
Пойабзал сотувчи янги келтирган молларини пештахтага жойлаштираётганди. Кўчада бир болакай уни кузатиб турар эди. Сотувчи моллар орасидан бежиримларини ойна томонга қўяр экан, болакай пештахтага яқинлашди.
Болакай қўлтиқтаёққа суяниб юрсада, кўриниши тетик эди. Сотувчи унга бир қур назар ташлади. Шимининг чап почаси тиззасидан шалвираб турарди. Бир оёғи йўқ эди. Болакай кўргазмада турган пойабзалларга маҳлиё бўлиб қараб турарди. Бир муддат шундай турди. Дўкондан узоқлашганди, сотувчи ташқарига бош чиқариб:
- Болакай! -дея овоз берди. -Пойабзал олишни мўлжаллаганмидинг? Сенга мос келадиган ажойиб оёқ кийимлар бор.
Болакай унга қайрилиб:
- Ҳақиқатдан ҳам пойабзаллар чиройли экан,
- дея табассум қилди. -Лекин менинг оёғим туғма чўлоқ.
-Менимча, бу аҳамиятли эмас!
Сотувчи ташқарига отилиб чиқди.
-Бу дунёда ҳамма нарсаси тугал одамнинг ўзи йўқ. Кимнингдир қўли йўқ, кимнингдир оёғи. Яна кимнингдир ақли, бировнинг эса виждони бўлмайди...
Болакай жим тураверди. Сотувчи эса гапида давом этди:
-Ҳозир кўрган пойабзалинг сенга ярашади. Кийиб кўрасанми? -деди.
Болакай боши билан йўқ ишорасини берди:
-Устига ўттиз лира деб ёзилган экан. Уни ололмайман.
-Ҳозир мавсум тушган пайт, шунинг учун бироз арзонлаштираман. Йигирма лирага туширишим мумкин. Сен унинг бир пойини оласан. Демак, бир пой оёқ кийими учун ўн лира берсанг кифоя қилади.
Болакай ўйланиб:
- Нариги пойи бирор ишга ярамайди. Ким олади уни? -деди.
-Оббо, роса гапни чўздинг, -дея кулди сотувчи. -Уни ҳам ўнг оёғи бўлмаган бирор болага сотарман. Мактабга борасанми?
-Иккинчи синфни тамомладим. Учинчига ўтдим!
-Унда яна ҳам яхши,-деди сотувчи. -Ўқувчи бўлганинг учун беш лирага арзонлаштирамиз. Беш лира қолди. Демак, пойафзал сеники бўлди! Сотдим уни!
Сотувчи боланинг ҳайрат тўла боқишлари орасида дўконга кирди. Сотувчи айнан кўргазмада турган пойабзални олди. Болакайни ўриндиққа ўтирғизиб, янги оёқ кийимини кийдирди. Эски пойабзалини болакайга кўрсатиб:
-Мен маҳсулотимни сотдим, -деди. - Сен ҳам пойабзалингни менга сотсанг, мамнун бўлардим.
-Ҳазиллашаяпсизми? - қиқирлаб кулди болакай. - Таги ейилиб кетган, эски бир пойафзал бўлса. Шу туришида пулга арзийдими у?
-Сен қолоқ экансан-ку, кичик дўстим. Антиквар нарсалардан хабаринг йўқ эканда. Антиквар нарсалар қанча эски бўлса, шунча нархи ошади. Шунинг учун ҳам, менимча, оёқ кийиминг ўттиз-қирқ лира турса керак.
Болакай талмовсираб қолди. Гўё туш кўраётганди у. Сотувчининг ҳаяжондан титраётган қўлидаги пулларига қараб, ўн лирани нари сурди:
-Менимча, йигирма лира ҳам етарли. Ҳозир мавсум тушган пайт-ку!
Сотувчи унинг гапини рад этмай ўн лирани қайтиб олди ва болакайнинг ёноғидан ўпди. Қувончи ичига сиғмасди сотувчининг. Агар бутун дўкондаги молларини бир кунда сотиб юборса ҳам ҳозиргидек бахтиёр бўлолмасди.
Болакай ўрнидан турди. Гўё қўлтиқтаёққа ҳам эҳтиёжи йўқ эди унинг. Маҳзун табассум билан шундай деди:
- Отам ҳақ эканлар. «Жисмингдаги нуқсон учун ҳеч қачон ўкинма» -дейдилар. Бугун биринчи марта нуқсонимдан уялмадим...
@this_is_important
47 views00:13