2022-09-21 11:35:00
Bolaligimda...
Qo'llarimni ko'ylagimning ichiga tiqib olib, "qo'llarim qani ?" derdim.
Video o'yinda yutqazishni boshlasam, har safar boshidan boshlardim.
4 xil rangda yozadigan ruchkam bo'lardi, 4 ta rangini bittada bosib chiqarmoqchi bo'lardim.
Biror kishini qo'rqitmoqchi bo'lib, eshik orqasida berkinib turardim. Uzoooq kutib qolsam, chiqavermasa, hafsalam pir bo'lib, ketib qolardim.
Ko'tarib joyimga yotqizib qo'yishlari uchun o'zimni uxlaganga solib yotardim.
Oymomo mashinamizning orqasidan kelyapti deb o'ylardim.
Chiroqni yoqish/o'chirish tugmasini muvozanatga keltirmoqchi bo'lardim.
Deraza oynasidan dumalayotgan yomg'ir tomchilarini tomosha qilib turib, ular poyga o'ynashyapti, deb tasavvur qilardim.
Faqat maktab sumkamning tashvishini qilardim.
Meva urug'ini yutib yuborsam, endi qornimda meva o'sib chiqadi va men o'lib qolaman, deb qo'rqardim.
Muzlatgichning chirog'i qachon o'chishini aniqlamoqchi bo'lib, eshigini judayam sekiiiin yopib ko'rardim.
Xonaga kirib, nimaga kirganim esimdan chiqib qolardi. Keyin yana tashqariga chiqib, esimga tushganidan keyin kirardim.
Esingizdami, bolaligimizda katta bo'lishni orziqib kutardik? Endi esa hattoki qachon va nima sababdan ulg'ayib qolganimizni ham bilmaymiz...
Xabarni o'qir ekansiz, yuzingizga beixtiyor tabassum yugurdi, shunday emasmi?
PS. Kimgadir tabassum ulashgingiz kelsa, bu quvnoq xotiralarni u bilan albatta baham ko'ring!
Talabalarga ulashing
https://telegram.me/+L4Ih8skj6DgwZjky
3.5K views08:35
S
