Ҳайсам ибн Жаммоз деди: “Мени аёлим бор эди. Тунда ухламас эди. Мен эса у каби тонггача бедор бўлолмас эдим. Шу сабаб ухлаб қолсам мендан норози бўлар ва енгилгина сув уриб, оёғи билан туртарди ва: “Аллоҳдан ҳаё қилмайсанми? Қачонгача бу ҳолда ётиш мумкин?” дерди.
Имом Марвазийнинг “Мухтасари қиёми лайл” асаридан.
https://t.me/Solikh_and_Solikham
