2022-02-15 18:10:01
Соҳибқирон ҳикоятлари
Бир куни падари бузрукворимиз-Амир Тарағой баҳодир кўп қўйларни менга бериб, Самарқанд бозорига савдога йўлладилар. Қўйларнинг ҳаммасини минг олтинга сотиб, пулларни белга боғлаб сайр қилиб юрур эдим. Бир ерда хушовоз қаландар одамларга сўзлаб тургон экан: қўлида қоғоз-шеър битилган, у дер эди:
-шул ёзувнинг қадрига етиб, ким минг олтунга олса, дунёнинг охирига етади...
Ҳимматим жўшиб, минг олтунни қаландарга тутқаздим. У менга тикилиб турди-да, сўнг насл-насабамни сўради. Айтдим. Сўнг тайин қилди:
-отанг олдиға борғил, буни отанг олдида ўқи, борғунча очма...
Қоғозни келтириб, падари бузрукворга бердим. Очиб ўқидилар. Форсча рубоий экан-маъноси қўйидагича: зулм билан дунёда ном қолдириб бўлмайди. Жамшид, Сулаймон, Искандарлар ўтиб кетди, навбат сенга ҳам етиши тайин. Дунёга келдингми яхшилик билан ном қолдир...
Рубойининг муаллифи-ўшал қаландар-аллома шоир Камол Хўжандий эркан. Ул зотни падари бузрукворимиз кўп ҳурмат қилар эрканлар.
-баракалло, ўғлим, кўп доно ишга олтунларни сарф этибсан. Энди, минг олтунға олғон ушбу ҳикматга қатъий риоя қилмоқ лозимдур...
Падари бузрукворнинг айтқонларини бош устида тутдим.
Амир Темур
9 views15:10