Бир эркак имомдан сўрабди: – Домла, уйда хотиним бақираверади. Нуқул асаби таранг. Арзимаган нарсага ҳам қовоғини солиб олади. Фарзандларимизни тарбия қилишда муомаласи қаттиқ. Шундай ҳолатда мен ҳотинимни уришим ёки бирор жазо қўллашим мумкинми?
Имом жавоб берибди: – Фарзандларингиз борми? – Ҳа, учта боламиз бор, Алҳамдулиллаҳ! Имом шундай дебди: – Ундай бўлса чораси осон, хотинингизни икки кунга отасиникига юборинг, болаларигизни эса олиб қолингда, ўзингиз қаранг. Икки кундан кейин яна олдимга келасиз, кейин жавобни айтаман.
Ҳалиги эркак домлани айтганини қилибди ва икки кундан сўнг имомни олдига борибди. Имом ҳалиги эркакга аёлига бир умрга етадиган жазони айтибди. Имом шундай деди: батафсил ўқинг...
