2022-06-29 01:07:44
ҚУЛЛАР ҚЎШИҒИ
Мен – оқман, сариқман, малламан, қора…
Ғилайман, чўтирман, мохов, тасқара.
Баландсиз, киборсиз, тоза, мусаффо –
Шу кирчил қўлимдан нон ейсиз аммо…
Қамчилар қулайди гарданимга – қарс!
Тирик сув ичгани борганимда – қарс!
Елкамда чилвирнинг дасхати – яғир,
Шу мармар дубулға – эҳромдек сабр…
Мен майли, манов-чи, боши поёндоз,
Фиръавн савалаб турган ал-жабр?!.
Фикримда ғалаён – оғритади “қарс”!
Журъатим чалажон – бўғритади “қарс”!
Истибдод шамшири қонимни кесган,
Жисмимда тавозе эсгани-эсган…
Буюрди – бош эгдим, эгарладим от,
Афина фунунин этгани барбод…
Мунаққид, муқаллид, эзмаларга – қарс!
Соҳилда тобланган чизмаларга – қарс!
Бугун ҳам қамчилар остида руҳим,
Исённинг ярми шол, қолгани қувғин.
Кўзимга чўп суқиб, кулса газетлар,
Маддоҳлар маккорга битса сонетлар,
Қарсиллаб тушмасми ғуруримга “қарс”,
Қарсиллаб тушмасми шууримга “қарс”?!
Авомни қўзидек ўтлатганда нафс,
Хас-хашак дардида додлатганда нафс,
Қайтадан ёзаркан бош китобларин,
Эркимни ўчирса депутотларим,
Йўқ десам, бошимга тушаверса – қарс!
Йўқ десам, ҳаддидан ошаверса – қарс!
Бу ёқда – мансабнинг етимлари оч,
Эҳсонга муҳтож-у, танбеҳга тилмоч,
Гоҳи қон босимдек ўйнаганда нарх,
Ҳапқириб тўқийди фармонларга шарҳ,
Қарсаклар! Уятнинг юзларига – қарс!
Қарсаклар! Очкўзнинг кўзларига – қарс!
Эй қамчи, алдамчи қўрқувни янчиб,
Юракка аждодлар орини санчиб,
Қўлимга тушсанг, тахт малайларига;
Баҳайбат ҳақиқат ғилайларига,
Босарман – “шафқат, қил” деганларга – қарс!
Халқимнинг ҳаққини еганларга – ҚАРС!
27.06.2022
669 viewsedited 22:07
S
