2023-04-23 22:16:06
CЕҲРГАРЛИК, КОҲИНЛИК ВА ФОЛБИНЛИК
Сеҳргарлик куфр амал бўлиб, ҳалок қилувчи етти гу-
ноҳи кабиранинг биридир. Сеҳр фақат зарар келтиради,
фойда бермайди. Аллоҳ таоло сеҳрни ўрганиш ҳақида
шундай дейди: «Сеҳргарлар бирон кишига Аллоҳнинг
изни ва қазосисиз бирор зарар етказишга қодир
эмаслар, улар фақат ўзларига зарарли ва бефойда
бўлган ёмонликларни ўрганадилар» (Бақара, 102).
Бошқа бир оятда Аллоҳ таоло шундай дейди: «Сеҳр-
гар қаерда бўлмасин сеҳри билан муваффақиятга
эришмагай» (Тоҳа, 69).
Сеҳр билан шуғулланган киши кофир бўлади. Бу ҳақда
Аллоҳ таоло айтади: «Сулаймон кофир бўлмади, сеҳр
ҳам ўрганмади, балки шайтонлар одамларга динла-
рини бузиш мақсадида сеҳр ўргатиб, кофир бўлишди.
Шунингдек, яҳудийлар Ироқдаги Бобил ерида икки
фаришта Ҳорут ва Морутга Аллоҳ томонидан банда-
ларга имтиҳон учун туширилган сеҳрга эргашдилар.
Бу икки фаришта ҳеч бир кишига аввал насиҳат қил-
май ва: «Биз бор-йўғи бир фитнамиз (яъни одамлар-
ни имтиҳон қилиш учун юборилганмиз). Шундай экан,
сеҳрни ўрганиш ва шайтонларга итоат қилиш билан
кофир бўлиб қолмагин», деб сеҳр ўрганиш оқиба-
тидан огоҳлантирмай туриб, бирон нарса ўргатмас
эдилар» (Бақара, 102)
Сеҳргарлик ҳаром ва жирканч ишдир. Ислом ҳукмига
кўра, сеҳргар қатл қилинади.
Баъзи жоҳил, иймони заиф кишилар бошқалар билан
ҳисоблашиб қўйиш ёки ўч олиш учун сеҳргарга борадилар.
Бошқа бир одамлар эса сеҳрни қайтариш учун сеҳргарга
мурожаат қиладилар, унга таяниб ҳаром ишга қўл уради-
лар. Аслида, Аллоҳ таолога илтижо қилиб, шифони Аллоҳ-
дан сўраб, Қуръон оятларидан сеҳрни қайтарувчи ҳамда
мўминлар учун шифо бўладиган «Фотиҳа», «Ихлос» ва Му-
аввизатайн («Фалақ» ва «Нос») каби сураларни ўқиш лозим.
Ғайбни билишни даъво қилганлари учун коҳин ва
фолбинлар ҳам Аллоҳ азза ва жаллага кофир бўлган са-
налади. Зеро, Аллоҳдан бошқа ҳеч ким ғайбни билмайди.
Фолбинлар содда ва ишонувчан одамларнинг пулини
шилиш мақсадида қумга чизиқ тортиш, чиғаноқ отиб фол
кўриш, кафт, пиёла, биллур соққа ва кўзгудан ўқиш каби
турли ҳийла-найрангларни ишга соладилар. Бир маро-
таба тўғри гапирсалар, тўқсон тўққиз марта ёлғон айта-
дилар. Ғофил, қалб кўзи кўр одамлар эса бунинг фаҳмига
бормай, ўша битта тўғри айтганини ушлаб олиб, оила ёки
тижорат ишларида келажакни, бахт ёки бахтсизликни
билиш учун ёки йўқолган нарсаларни топиш илинжида
ва яна шунга ўхшаш турли масала ва муаммоларни ечиш
мақсадида фолбинлар ҳузурига борадилар.
Фолбинлар ҳузурига бориш ҳукмига келсак, агар ин-
сон улар айтган сўзларни тасдиқласа, кофир бўлади ва
Ислом динидан чиқади. Бунга далил Расулуллоҳ саллал-
лоҳу алайҳи ва салламнинг ушбу сўзларидир: «Ким коҳин
ёки фолбиннинг олдига бориб, у айтган нарсаларни тас-
диқласа, Муҳаммадга нозил бўлган динга кофир бўлибди»9
9 Имом Аҳмад ривояти, 2/429; Албоний, «Саҳиҳ ал-жомеъ», 5939.
Аммо фолбинга ишонмаса-да, шунчаки бир синаш
учун борган бўлса, кофир бўлмайди, бироқ қирқ кун на-
мози қабул қилинмайди. Бунинг далили ушбу ҳадисдир:
«Ким фолбинга бориб, бирон нарса ҳақида сўраса, қирқ кун
намози қабул қилинмайди»10.
Бу ишга қўл урган инсон тавба қилиши, гарчи намози
қабул бўлмаслигини билса-да, намозни қолдирмай ўқий-
вериши вожибдир.
10 Муслим ривояти, 2230.
https://t.me/Quron6
538 views19:16