عَنْ زَيْدِ بْنِ ثَابِتٍ قَالَ : سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ : " نَضَّرَ اللَّهُ امْرَأً سَمِعَ مِنَّا حَدِيثًا فَحَفِظَهُ حَتَّى يُبَلِّغَهُ ؛ فَرُبَّ حَامِلِ فِقْهٍ إِلَى مَنْ هُوَ أَفْقَهُ مِنْهُ، وَرُبَّ حَامِلِ فِقْهٍ لَيْسَ بِفَقِيهٍ ". سنن أبي داود ٣٦٦٠ سنن الدارمي ٢٣٥ سنن الترمذي ٢٦٥٦ مسند الإمام أحمد ٢١٥٩٠ سنن ابن ماجه ٢٣٠ Ҳифзи илм ва расонидани он Аз Зайд ибни Собит Аллоҳ аз Ӯ рози бод ривоят аст, ки гуфт: Шунидам Расулуллоҳ Саллаллоҳу ъалайҳи ва салламро мегуфтанд: 《Шод дорад Аллоҳ шахсеро, ки аз мо чизеро шунид ва онро чунончи шунид бирасонад; чибасо донишро барои касе бибарад, ки аз вай донотар бошад ва чибасо, ки ҳомилони фиқҳ ки худашон онро дар намеёбанд.》 Сунани Абу Довуд /3660 Сунани Доримӣ /235 Сунани Тирмизи /2656 Муснади Имом Аҳмад /21590 Сунани ибни Моҷа /230 • ────── ────── • ОРОМИ ҚАЛБҲО • ────── ────── • 778 views14:37
