pathétique

2023-07-09 23:41:42 شما فرستادید. بوسه بر دستانی که اینو فرستاد. Ochish/sharhlash

2023-07-09 23:41:19 I'm tired of being like my mother. I get excited, I get depressed. I'm never happy with how I'm dressed.
@ordinarygriefs Ochish/sharhlash

2023-07-09 23:30:05 اول این‌که شب بخیر.
دوم این‌که خسته‌ام. خسته‌ام و خسته‌ام و خسته‌ام. خسته‌ام ولی زنده‌ام.
سوم این‌که متروی تهران زنونه مردونه نداره فداتون بشم. عمومی و اختصاصی زنان داره. تعداد واگن های عمومی بیشتر از خصوصی‌هاست. این واگن‌ها مختص آقایون «نیست». انقدر بازتولید نکنین این عبارت‌های مسخره رو.
چهارم این‌که چندین روزه به موسیقی گوش ندادم و زندگیم سیاهه. برام آهنگ بفرستین. لطفاً.
پنجم هم این‌که دوستتون دارم. خداحافظ. Ochish/sharhlash

2023-07-08 10:29:08 واقعاً فکر نمی‌کنم مردن بخاطر این‌که راننده اسنپم داره اینستاگرامش رو چک می‌کنه جایز باشه. یعنی هرچقدر بهش فکر می‌کنم مرگ مقبولی نیست. Ochish/sharhlash

2023-07-06 19:47:42 Ochish/sharhlash

2023-07-06 19:43:30 بچه که بودم عصبانی‌ترین بچه‌ی دنیا بودم. بزرگ‌تر که شدم عصبانی‌ترین نوجوون دنیا بودم و این وسط، به جز اون یکی دو سالی که فقط با یک نفر و اعضای خانواده‌م با کسی ارتباطی نداشتم، بزرگسال عصبانی‌ای هستم. پس می‌خوام یکم عصبانیت رو شرح بدم، حداقل چیزی که از عصبانیت برای من باقی می‌مونه. بهش به عنوان نامه‌ای از طرف عصبانی‌ترین موجود دنیا نگاه کنین.
آدم‌های عصبانی، اساساً موجودات ترسویی هستن. نزدیک‌ترین حس به خشم، ترسه. شاید اینو وقتی که بچه بودین و خوردین زمین و مادرتون که نگرانتون بود سرتون داد کشید فهمیده باشین. آدم‌های وحشت‌زده تصمیمات درستی نمی‌تونن بگیرن. آدم های عصبانی از خیلی چیز‌ها می‌ترسن، ولی اصلی ترین ترس نداشتن کنترله. انسان از زمانی که فکر کردن رو شروع کرد، از لحظه‌ای که مجبور میشه تمومش کنه ترسید.
بچه که بودم می‌ترسیدم تنها بمونم. برای همین از دست هرکسی که جاش ممکن بود خالی حس بشه عصبانی بودم. از دوست داشتن عصبانی بودم. چیزهایی که خیلی دوست داشتم رو می‌کشیدم، خونه‌ی قهوه‌ای با اتاق شیروونی، پروانه های صورتی و گل های نارنجی و بعد روی تمامشون با مدادشمعی سیاهم خط می‌کشیدم. عصبانی بودم و کنترلمو می‌خواستم.
تصور کن، یه خونه‌ مثل کارتونا با باغ های سبز و مرغ و جوجه‌هاش، تصور کن هرچیزی که می‌خوای مثل یه عکس جلوی دستته و هیچ راهی برای نزدیک شدن بهش نیست. یادآوری این حسو نگه می‌داری یا خراب می‌کنی؟ هرچیزی که باشه، حتی تصور یه باغ پر از گل رو، پاک می‌کنی چون می‌تونی. تنها چیزی که قدرتشو داری همینه.
آدم‌های عصبانی خراب کردن رو بالذات دوست دارن. نوجوون که بودم ماکت درست می‌کردم که خراب کنم. فرض کن این زمانِ بی ارزش زندگیته. این میوه‌ی تلاش و تمرکزته. این آزمونِ نهایی راهنماییته. این تهشه. منتظر می‌مونی یکی دیگه برات تصمیم بگیره و بعداً بگه یا کنترلو دستت می‌گیری؟ خراب می‌کنی چون خراب کردن یعنی نتایج دقیق، صریح و رُک همون لحظه. خراب کردن زبان مخصوص آدم‌های عصبانیه. زبانی که فقط وقتی عصبانی هستی می‌فهمی و بعد برات غریبه می‌شه.
عصبانیت صرفاً داد زدن نیست. سال های اخیر زندگیم خیلی عصبانی بودم. از جواب‌های غلط و درهای بسته و اتاق هایی که خودمو توش قفل کردم. و همین سال های عصبانیِ پوسیده تو اتاق‌خواب من ساکت‌ترین سال‌هام بودن. وقتی عصبانی هستی، یعنی کسی جایی سر چیزی تو رو درست نفهمیده. وقتی کسی نمی‌فهمتت، یعنی تنهایی. تنهایی باغبونیه که درخت عصبانیتو رشد می‌ده. تنهایی نصف‌النهار مبدأ ترس و خشمه. اصیل‌ترینِ عصبانیت هام رو در خالی‌ترین اتاق ها حس کردم. خشم مطلق، نسبت به هیچکس جز خودت. آدم های عصبانی می‌تونن برات یه لیست بلند و بالا و طویل راجع به چیزهایی که رومخشون میره بنویسن. می‌تونن حتی برن تو دفترچه‌شون و اسم و ادرس تمام ادمایی که ازشون عصبانین رو دربیارن. ولی کمتر ادم عصبانی ای پیدا می‌کنی که اسم خودش رو اول از همه ننوشته باشه. این یکی از ویژگی های عمده‌ی ادم های ناراحت و عصبانیه. ناراحتی بلاییه که سرت میاد، و عصبانیت اون دلیلیه که باعث میشه این بلارو سر خودت بیاری.
عصبانیت یه دست با چاقوعه که فقط سمت خودت گرفتی. عصبانیت خود چاقوعه‌. عصبانیت دلیل ساخت اون چاقو هست و عصبانیت خود تویی. خودِ خودِ خودِ تو. Ochish/sharhlash

2023-07-05 22:07:54 یهو تصمیم گرفتم پس فردا، شب شعر باشه تو کانال. یه دونه قبلاً داشتیم، دو سه سال پیش بود. خیلی‌هاتون عضو نبودین اون موقع پس توضیح می‌دم. در شب شعر پثتیک دور هم جمع می‌شیم، شعر هارو بلند بلند می‌خونیم، اگه توضیحی باشه داده میشه یا اگه سوالی داشته باشین جواب می‌دم.… Ochish/sharhlash

2023-07-05 14:55:36 Somebody hold my head up. Somebody hope that I don't give up, not this time.
@ordinarygriefs Ochish/sharhlash

2023-07-03 18:50:45 یهو تصمیم گرفتم پس فردا، شب شعر باشه تو کانال. یه دونه قبلاً داشتیم، دو سه سال پیش بود. خیلی‌هاتون عضو نبودین اون موقع پس توضیح می‌دم. در شب شعر پثتیک دور هم جمع می‌شیم، شعر هارو بلند بلند می‌خونیم، اگه توضیحی باشه داده میشه یا اگه سوالی داشته باشین جواب می‌دم.… Ochish/sharhlash

2023-07-03 18:42:37 یهو تصمیم گرفتم پس فردا، شب شعر باشه تو کانال. یه دونه قبلاً داشتیم، دو سه سال پیش بود. خیلی‌هاتون عضو نبودین اون موقع پس توضیح می‌دم. در شب شعر پثتیک دور هم جمع می‌شیم، شعر هارو بلند بلند می‌خونیم، اگه توضیحی باشه داده میشه یا اگه سوالی داشته باشین جواب می‌دم. شما هم می‌تونین شعری که خیلی دوست دارین رو بخونین. محدودیتی روی این‌که چی شعر حساب می‌شه، چی نمی‌شه نداریم. محدودیتی از نظر زبانی نداریم، هرچند به احتمال زیاد انگلیسی‌ها بیشتر می‌شه چون من تمرکزم رو شعر مدرن انگلیسیه و انتخاب هام از همین‌هاست. شما فرصت اینو دارین که نوشته‌ای از خودتونو بخونین اگه دوست دارین. اگه ندارین هم عیبی نداره.
بهش مثل یه برنامه‌ی رادیویی فکر کنین که می‌تونین هم زنگ بزنین هم فقط شنوا باشین.

پس می‌بینمتون. Ochish/sharhlash