ЎЗИМИЗЧА САВОБ ИШ ҚИЛДИК... (воқеа асосида ёзилди) Кўп йилла | Оналар Канали

ЎЗИМИЗЧА САВОБ ИШ ҚИЛДИК...

(воқеа асосида ёзилди)

Кўп йиллардан бери ҳайдовчилик қиламан.- дея гап бошлади бир танишим. Олдин кичик машиналар ҳайдардим, кейин бир оғайним ўзини юкга мосланган камазини менга берди. Қаердан юкга буюртма олса ўша ердан юкни олиб манзилга етказардим.
Шундай командировкалардан бирида, мени бир шеригим билан узоқроқ жойга юкга жўнатди. Ноябрь ойлари эди. Ҳаво ҳам кечалари совуқ тушиб қолган. Шеригим Сафарали кўп гапирар, қанақа мавзудан бўлса ҳам унга фарқи йўқ эди. Мен сал уйқум келганлиги сабаб рулни унга бердимда ўзим унинг гапларинин тинглаб уйқуга кетибман. Бир пайт Сафаралининг биқинимдан туртиши сабаб уйғониб кетдим. Қарасам машина тўхтаган:
-- Қара Нодир, пастда йўл ёқасида бир одам ўлиб ётибди!- деди.
Кеч тушиб қолган, лекин қандай кўриб қолди ҳайронман? Биз пастга тушдик, ва ўша одамнинг олдига бордик. Қимир этмасдан ўша одам ётарди, ёнида велосепеди ҳам ерда ётарди. Ўша одам нафас олмасди. Сунъий нафас бермоқчи бўлганимизда оғзидан ароқни ҳиди анқиб турарди. Шунда шеригим :
-- Бу ердан тезроқ қочайлик, акс ҳолда бирортаси кўриб қолса бизни қотил деб шубҳаланмасин!- деди.
Мени ҳам хаёлимдан шу фикр ўтаётганди. Шундай бўлса ҳам машинадан аптечкани олиб, ундан нашатир спиртни олдимда пахтага томизиб ўша одамга ҳидлатдим. Бир пайт ўша одам қимирлай бошлади. Ва кўзини бир очди-да бир қараб яна кўзини юмди. У жуда ҳам кўп ароқ ичганидан ўзини билмасди. Бир пайт шеригим чўнтагини ковлади. Мен унга бу ишни қилма дейишимга қарамасдан чўнтагидан паспортини олди. Биз кетаётган манзилимиз йўлида экан яшаш жойи. Исми Алимардон экан. Бир ароқхўр экан, деб аччиқланиб уни қолдириб кетмоқчи эдик, лекин совуқда шамоллаб қолишини ўйлаб олиб кетишга қарор қилдик. Паспортини чўнтагига солиб, уни ҳам йўл йўлакай манзилига ташлаб ўтишни режалаштирдик.
Машинани юк хонасига уни кўтариб чиқардик, велосепедини ҳам ортиб йўлимизда давом этдик. Сафаралининг лақиллаб кўп гапиришидан чалғиб, ҳам яна кўзим уйқуга кетиб қолибди. Бир пайт уйғонсан шеригим машинани тўхтатиб, мени уйғотаётган экан. Машина юк хонасида ўша йўловчимиз қўшиқ айтишни бошлаган экан. Биз ўша йўловчимизни манзилига ташлаш ёдимиздан кўтарилибди. Уни манзилидан деярли юз км ўтиб кетибмиз. Ортга қайтамиз десак вақт йўқ, ҳам ортиқча ёқилғи солиш керак. Ўзимиз билан олиб кетамиз десак уни бу ҳолатида олиб юриш, яна қайтгунча юк ортамиз юкхонага.
Хуллас машина бардачогидан бир шиша ароқни олдик-да, тўлдириб бир стакан қуйиб бердик. У бажонидил ичди-да яна маст ҳолида уйқуга кетди. Биз уни кўтариб йўл четига эски чопонимизни тўшаб устига ётқиздик. Устидан ўзини кир курткасини ҳам ёпиб, ёнига велосепедини , ярим шиша ароқни ҳам қўйиб, ва ўз йўлимизда давом этдик.
Биз юкга борган жойимизда бир ҳафтача қолиб кетдик. Ўша ерда бошқа юк олиб бошқа манзилга ташлаб келишга ҳам улгурдик. Ва охир оқибат ўз юкимизни олиб ўша келган йўлимиздан қайтаётиб, Алимардонга нима бўлди экан дея қизиқдик. Одамгарчилик юзасидан ундан хабар олиш кераклигини англаб, у яшайдиган туман ва қишлоққа топиб бордик. Суриштириб уйини ҳам топдик.
Уй ҳовлисида бир аёл иш қилиб юрган экан. Менимча хотини бўлса керак. Биз ўша аёлдан Алимардон ҳақида сўрадик. Ҳақиқатдан уни хотини экан ўша аёл.
-- Сизларга нима учун керак эрим? - деди.
-- Эски қадрдонимиз, йўл йўлакай ўтиб кетаётиб у билан юз грамм ичмоқчи эдик !-деди шеригим.
Товба гапни ҳам қаердан топади бу гапдон, ўзи умуман ароқ ичмайди.
-- Эски дўстларни унутмаслик бу жуда яхши, лекин бир ҳафта бўлди эрим ичишни ташлаб номоз ўқишни бошлаган. Бугун жума номозига кетган!- деди хотини.
-- Э бу янгиликку, бу қандай рўй берди?- сўради шеригим.
-- Бир ҳафта олдин укамларникига қўшни қишлоққа бориб кўп ароқ ичибди. Қечқурун у велосепедида келавериб йўлда нима бўлганини эслолмайди. У бир пайт кўзини очса, юз км узоқликда ётган эмиш.