2022-06-29 08:40:33
БИР “МУҲАББАТ” ХУСУСИНДА
Умрим ўтиб кўрмагандим бундай хотин шу чоққача,
Бир қарашда қолдим қотиб, музлаб бошдин оёққача.
Лаб – қонталаш, юз – кунталаш, сочлар – ҳабаш, кўз – хунталаш,
Ял-ял ёниб югурмиш зар ёноқдан то қулоққача.
Юрар нозли бир-бир босиб, кўрганни эсдан кетказиб,
Оқ бўйинга олмиш осиб: писка, занжир, таёққача...
Тўсдим йўлини илжайиб, гап қотсам қўйди жилмайиб,
Дедим, жўш уриб, талтайиб: «Борсанг боргум қаёққача...»
О, сизга ўтрик, менга чин, кўринг муҳаббатнинг кучин
(Балки синаб кўрмоқ учун) кетди бошлаб овлоққача.
Вужудим бир титрайди, денг, жигар-бағрим сўтрайди денг,
Тортиб товонимдан томир, яхлаб ичак-чавоққача.
Илкис, у деди чақчайиб: «Аввал чиқаргин ақчани...»
Текширди сўнг, пайпасланиб, липпадан то белбоққача.
Кетмиш оларини олиб, топқанин тўрвоға солиб,
Қолаверибман ажралиб ойнакдан носқовоққача.
Чироқ ёнмайди ичимда, не савдо кечмиш бошимдан
Шомга етмаса пешиндан, «никоҳ»дан «уч талоқ»қача.
Ахир бу қандай маломат, муҳаббатингга минг лаънат,
Энди сўкиб ёзурман хат «Муштум»дан то «Қармоқ»қача.
Холмуҳаммад ҲАСАН
Каналга обуна бўлинг
https://t.me/mushtumjurnali
6.7K views05:40