–Хорманг буви. –Саломат бўл қизим. –Кўрпача қавияпсизми? Менга | 📚 🇺🇿Ҳикоя ва қиссалар 🇺🇿 📚

–Хорманг буви.
–Саломат бўл қизим.
–Кўрпача қавияпсизми? Менгаям ўргатинг.
–Майли–да. Қани яқинроқ кел унда...
Гуласал кечки овқат махалигача бувиси билан учта кўрпачага увада солиб, янгитдан қавиб ўтиришди. Шундан сўнг овқат қилиш учун ошхонага йўналди. Телефони эсидан хам чиқиб кетибди. Олиб чиқиб қараса, Мубинадан уч марта, Иззатиллодан икки марта, синфдош дугонаси Малохатдан тўрт марта қўнғироқ бўлибди. Синфдош дугонасига қўнғироқ қилди:
–Асал, бормисаней?
–Борман, кеч кўришдикку.
–Бугун жим кеттингда. Тўйга кирасанми?
–Қанақа тўй?
–Тўқсон етинчи йил Алишер уйланяптию. Кўчангдаги гапларданам хабаринг йўқ а сен қизни. Рохибалардек уйингга қамалволгансан.
–Эшитувдим, кимни оляптикан? Шарифаними?
–Шарифани бошқага унаштиришгану. Алишер қайсидир қишлоқдан оляпти. Қишлақилар даврани гуллатади бугун.
“Қишлақи” деган гап Гуласалга оғир ботиб кетти. Нима бўпти қишлоқлик бўлса. Қайтага, Сераволиклардан кўра ўшалар халол, диёнатли одамлар. Мана, Иззатилло акадек йигит бутун марказда йўқ. Ёки, Мубинани олиб қарасам? Бунақанги иболи, хаёли, ишга чаққон қиз борми мен таниганлар ичида?
–Малохат, қўй ўртоқ, одамларни табақалаштирма. Оллони олдида хамма баробар.
–Уф, қўй шу отинчаликни! Ундан кўра тезроқ тайёрлан, хозир бораман, тўйга кирамиз.
–Мен кирмайман, ишларим бор.
–Ие, Асал, ўзингмисан? Ха, мундо–оқ, тўйларга аралашиб турмасанг сени халқ қандай танийди. Эртами кечми турмушга чиқишинг бор. Тўғри, энди сен чиройлисан, ўқимишлисан, харидоринг кўп бўлади. Барибир, эл–юртга аралашиб туриш керак–да.
–Эр топиш учунми?–асаби бузилаётган қиз ўзини киноя қилишдан тутиб туролмади.
–ОЛмани пўстини арч деб берсам шартта еб қўяқоласанда сен. Нимага эр топарканмиз!? Сал хаво алмаштириб келасан–да. Ўзи йил бўйи ўқишда юриб махаллада кўринмадинг. Ё, шахардаги катайса қилиб юрганларинг етарли бўляптими?
–Э–э, қанақа катайса? Ўйлаб гапиряпсанми?
–Хазилда ўртоқ, мунча сиркаси сув кўтармас бўлиб кетибсан?
–Майли Малохат, мени ишларим бор, бошқа гаплашамиз,–дея алоқани узди.
“¬Ғалати–да шу Малохат! Нимага гапимиз қовушмай қоляпти а? Ўн бир йил энг яқин синфдошим бўлганмиш яна бу кишим. Қанақққиб шунча йил гапимиз қовушарди у билан, хайронман. Ё, мен ўзгардиммикана?”
Қиз ажабланганча Мубинанинг рақами устига чақирув тугмасини босди. Мубина бир кунда икки марта телефон қилмасди, тинчликмикан дея юрагини вахима қоплади.
–Ало, Гуласал тузукмисан?
–Рахмат, тинчликми Мубина?
–Нимасини айтай, акам кетти, аям бир ўзи қолди. Тинмай йиғлаяпти, хеч юпатолмаяппан. Бу ёқда ўзимникига кетолмайман. Қайнонам хам нима бало йўқ бўлиб кетти деб ўтиргандир.
–Мухаббат опангни чақирмадингми? Келиб қарасин энди ховли керак бўлса.
–Чақирдим. Аммо, аямни юпатиб бўлмаяпти хеч. Абеттан бери оғзига хеч нарса олмади. Ошқозониям ишдан чиқиб қолмаса эди. Ие, ана опамни ўзи келиб қолди. Вой, жиянларим билан келяптими, тинчликмикан?
Мубина шундай дедию опасини кутиб олишга чоғланди шекилли, Гуласалнинг гапини эшитмай қолди. Гуласал телефон ўчирилмагани учун у ёқдан келаётган овозларни аниқ эшитиб турарди.
–Келинг опа, тинчликми, нимага йиғлаяпсиз?
–Тинчликмас Мубин. Ер ютсин бунақа эрни! Букрини гўр тўғриларкан. Уриб хайдади бизни...
–Секинроқ гапиринг, аям ўзи давленаси кўтарилиб турипти.
–Нимага давленаси кўтарилади?
–Акамни хайдаворипсизу?
–Мен хайдабманми?
–Опа, ўзингизни билмаганга олманг. Шунчалар хапа қибсизки, дўкондан нари Бухорога жўнаворипти.
–Э–э, кетса кетоврсин, менга нима? Ўз дардим ўзимга етарли бўлиб турипти.
–Менга нима, деганингиз нимаси опа? Аямни қон босимини зўрға туширдим.
–Мубина, аямга уришиб келганимни айтма. Баттар бўлмасин...
–Айтиб ўлибманми опа? Сизга қараб ўтиради деб чақирдим.
–Яхши қипсан. Юр кирайликчи...
Гуласал бошқаларни гапини эшитиб ўтиравериш одобдан бўлмас дея телефонини ўчириб қўйди. Бировга ёмонлик тилаш яхши эмасу, аммо опасини уриб хайдагани яхши бўпти. Тилло акамдек йигитни хўрламоқчими, ўзи хўр бўлади, қизнинг хаёлидан шу гаплар ўтти.