Uyg‘onish
U ishxonasi tomon ohista ketarkan, boshi uzra jilolanayotgan Quyoshga tashakkur degisi keldi. Axir ana shu oftob iliq nurlari bilan uyg‘otadi butun borliqni. Keyin o‘yga cho‘mdi: “Ayol ham quyoshga o‘xshaydi-ya!”
Umri ko‘z o‘ngida birma-bir jonlandi...
U go‘dak edi.
Bir mehribon ayol uni tongda uyg‘otardi: – Tur, bolaginam, bog‘changga kech qolyapmiz!
U bola edi.
Bir munis ayol tonglari uni uyg‘otar edi: – Tur, bolam, maktabingga kechikasan!
U yigit edi.
Bir mushtipar ayol uni ertalablari uyg‘otardi: – Uyg‘on, o‘g‘lim, o‘qishingga kechikyapsan!
U erkak bo‘ldi.
Sahar uni bir go‘zal ayol uyg‘otdi: – Turing, dadasi, ishingizga kech qolyapsiz!
"Ha, – dedi u shivirlab, – erkakni uyg‘otgani uchun ham Ayolga tashakkur!"
Mansur Jumayev
Kitobxonyoshlar –
Sahifamizga obuna bo'ling
