ҲАММА ҲАМ ИНСОНМАС
Ҳамма ҳам инсонмас ,асл инсонни,
Бошингга мусибат етганида кўр.
Дўстман деб жар солган ўша нодонни,
Қўлингдан давлатинг кетганида кўр.
Бу осмон остида гул бор ,чаман бор,
Тупроқ бор шу азиз юрт бор ,ватан бор,
Халқ учун содиқман деган ўғлонни,
Эл учун жон фидо этганида кўр.
Оллоҳдан юз бурма юзларинг кулсин,
Хақ йўлдан кўз юмма кўзларинг кулсин,
Фаришта тўнини кийган шайтонни,
Юзингга жойномоз текканида кўр.
Тотмаган билмайди йўқлик жабрини,
Кўрмаган билмайди тўқлик қадрини,
Оллоҳдан ризқ тилаб асл деҳқонни,
Тупроққа меҳрини экканида кўр.
Кундузи қуёшдек қамашар кўзинг,
Тарихга назар сол гувоҳ бўл ўзинг,
Дунёга нур сочган юлдуз- Чўлпонни,
Уфқда қуёшлар ботганида кўр.
Қайларда юрибсан ғафлатга ботиб,
Зилол сув ўрнига заққумлар ютиб,
Бугун дунё билган Ўзбекистонни,
Мунаввар тонглари отганида кўр.
Хуршид Карим
http://telegram.me/joinchat/AAAAAD-P8ken1Vdg4I7QWg
