2023-01-11 20:37:43
Onasi va otasi har yili yozda oʻgʻlini buvisinikiga joʻnatib, poyezdda hamrohlik qilib, ertasiga shu poyezdda uyga qaytishardi. Biroz katta boʻlgach, bola ota-onasiga:
Endi men katta boʻlganman, bu yil buvimnikiga yolgʻiz bormoqchi boʻlsam nima deysiz dedi?
Qisqa suhbatdan keyin ota-onasi bunga rozi boʻlishdi.
Vokzal perronida u bilan xayrlashib, vagon oynasidan soʻnggi nasihatlarini berishdi, bola shu gaplarini takrorlashda davom etdi:
-Ha, bilaman, bilaman, yuz marta aytdingiz!
Poyezd ketmoqchi boʻlganida otasi:
-Oʻgʻlim, agar oʻzingizni yolgʻiz his qilsang yoki qoʻrqsang, bu sen uchun! — dedi va oʻgʻlining choʻntagiga nimadir soldi.
Bola esa endi yolgʻiz edi, Atrofdagi gʻalati odamlar bir-birlari bilan talashib-tortishib kulishar, kupega kirib chiqishardi.Konduktor bolaning biletiga qararkan, u yolgʻiz sayohat qilayotganini aytdi, kimdir unga achinib qaradi. Uni koʻrsatib, shivirlayotganlar bor edi. Bola toʻsatdan oʻzini juda noqulay his qildi va har bir qarashda uning noqulayligi ortib borardi.
U boshini pastga tushirdi, stul burchagidadeyarli qisishib qoldi va koʻz yoshlari yonoqlariga oqib tusha boshladi. Oʻshanda otasining choʻntagiga nimadir solganini esladi. U titrayotgan qoʻllari bilan kichkina qogʻozni paypaslab, uni ochdi. Qogʻozda shunday yozilgan edi:
Oʻgʻlim, biz oxirgi vagondamiz.
Biz bolalarning uchishiga ruxsat berishimiz kerak, lekin ular hayotga tayor bulmaguncha biz doimo oxirgi vagonda boʻlishimiz kerak!
@ilmblog
133 views17:37
I
