УРУШ ВА ВАТАН
"Ватанда ўз уйимга эга бўлмасам унинг учун жанг қилишим аҳмоқликдир.
Мен ўзимни ватан учун қурбон қилганимдан сўнг фарзандларимнинг ўзга юртларда қочқин мақомини олиши аҳмоқликдир.
Онамнинг нима учун ўлганимни билмасдан мен учун куйиши аҳмоқликдир.
Ватан дегани мен учун барча яшаш шароитлари муҳайё бўлган бехавотир жойдир. У ўлим учун омил ёки ёки сиёсатчилар ўйлаб топган ёлғон мансублик (ватанпарварлик) эмас. Зеро биз аслида ватан учун эмас, сиёсатчилар манфаати учун жон берамиз.
Ватаннинг бошига иш тушганида уни ҳимоя қилиш учун фақир-фуқароларни сафарбар қилишади. Уруш тугагач эса ўлжаларни бўлиб олиш учун бойларни чақиришади.
Менинг ватанимда қаҳрамонлар кўкси ўқларга тўлалигини, хоинлар қорни эса молу-давлатга тўлалигини англашингни истар эдим...
Аччиқ воқелик...".
Бу гаплар Суриялик ёзувчи Муҳаммад Моғутга тегишли...
•┈┈┈┈•❈••✾••❈•┈┈┈┈•
Яқинларга ҳам улашинг!
https://telegram.me/joinchat/EBkeNT8wOXpAsSelKCAtIA
