-Ba’zan esa o’zimni bahtsiz his qilaman.
Ko’chada yomg’ir yog’ardi,ancha bo’ldi bunday sel aralash yomg’irni ko’rmaganimga dedi ichida.
Ko’zlar yomg’irni kuzatishda davom etar va yana so’radi.
-Insonlar nega bahtsiz?
-Kelajak havotiri yoki o’tmish qayg’usi.
-So’nggi marotaba qachon bahtli edim eslolmayapman,bir necha yil oldin bahtliroqmiydim? Mmm… Esladim. Man bahtsiz va qo’shimchasiga yolg’iz ham edim…
-Qachon eng so’nggi marotaba bahtli eding?
-Eslolmadim.
-Eslolmadingmi? Yoki aytishni istamadingmi?
-Ba’zan musiqani baland qilib eshitaman,qalbimni ovozini eshitmaslik uchun. Ba’zan qochaman u bilan suhbatdan. Uni eshitishdan qo’rqaman go’yoki.
-Insoniyatning o’limdan so’ng eng katta ikkinchi qo’rquvi nima bilasanmi?
Bu hech narsa bo’lish,hech narsani his qilmaslik,hech kimga keraksizlik… Ba’lki shundan qochyapsan?
-Olov so’nmayapti,ichimda bir vulqon yonyapkandak.
-Ko’ryapman,his qilyapman vulqonni,ammo uni tashqariga chiqar.
-Qanday,ahir?
-Qalbingni eshit,qochma undan…
26.02
