#Қора_чаён (Бўлган воқеа)
Бомдодни ўқиб бўлгач, бирпаст ётиб ухлайман. Ўша куни ҳеч ухлолмадим. Тасбеҳни айлантириб, уёққа ўгирилиб ётдим, буёққа ўгирилиб ётдим. Қани уйқу келса. Кўзим чарчаб ухлагим келяпти, лекин ухлолмаяпман.
Шу пайт ерда бир нарса юриб ўтди. Қоп-қора. Қарадим яхши тушунмадим. Ўрнимдан туриб кўзойнагимни тақдим. Эгилиб қарадим-у биттада ётоққа сакраб чиқдим.
“Я Роббим“, деб бақирдим.
Чаён бамайлиҳотир эди. Беркинишни дилига тугмай, қаққайиб тураверарди. Бақириб қизимни чақирдим. Қизим: “Лаббай она“, деб уйга киришини биламан ундан кейинги воқеа қизим ва мени дахшатга солди...
