#TAFAKKUR Bir kuni chuqur o‘yga tolib o‘tirgan edim. Oldim | Elektron kutubxona

#TAFAKKUR

Bir kuni chuqur o‘yga tolib o‘tirgan edim. Oldimga bir pashsha uchib kelib qo‘ndi. O‘zimdan so‘radim: "Shu pashsha hozir mening miyamda javlon urayotgan fikrlarimni biladimi?".
  Tabiiyki, bilmaydi. U bundan ancha uzoq.
So‘ngra dedim:
  "Agar bashariyatning eng daho kishilari bir-birlariga ko‘maklashib fikrlashishsa ham Oliy Zotning haqiqatini bilishda o‘sha pashshachalik ham bo‘la olishmaydi. Uluhiyat buyukroq va oliyroqdir.
   Yana o‘zimdan so‘radim:
"Men yer yuzidan qancha masofani egallayman?".
  Javob: "Bir necha qarich joyni".
Ichimda nimadir zaiflashdi. So‘ngra zaifligim yanada ziyoda bo‘lib dedim:
  "Yer sayyorasi koinotdan men yerdan egallagan joydan ham kamroq joy egallaydi. U bu buyuk malakut ichra quyosh nuridagina ko‘rinadigan g‘uborchalik ham emas.
  Agar bu Yer sayyorasi o‘zidagi barcha jonzot bilan yo‘q bo‘lib ketsa koinot hech narsa yo‘qotmaydi go‘yo.
  Agar butun borliq yo‘q bo‘lib ketsa ilohiy buyuklikka zarracha zarar bera olmaydi.
  Alloh taoloning: "Agar Alloh Masih ibn Maryamni, uning onasini va yer yuzidagi barcha kimsalarni halok qilishni iroda qilsa kim Uni biror narsadan man qila oladi?!", degan oyatini o‘qib tadabbur qilib qalbimga qo‘rqinch hissi sizib kirdi.
     HECH KIM MAN QILA OLMAYDI!

- Muhammad Gʻazzoliy

@e_kutubxona