Ибрат... Бир кишининг вафот этгани ҳақида эшитиб, жанозасига | CHORVA MOL №1BOZOR™

Ибрат...

Бир кишининг вафот этгани ҳақида эшитиб, жанозасига бордик. Азадорлар маюс туришарди. Дарвозадан кираётганимизда бир одам қаттиқ йиғлаб юборди. У шунчалик энтикиб-энтикиб йиғлардики, бу одамнинг ҳоли уй эгаларидан ҳам оғирроқ кўриниш бериб, атрофдагиларга "энг яқин одаммикин?" деган тасаввур уйғотарди...
Жанозадан кейин ҳам у одам ўзини босолмади. Одамлардан четга ажралиб чиқиб, юзларини тўсганча ҳали ҳам кўз ёш тўкиб ўлтирарди. Биз билан борганлардан бири раҳми келди шекилли, у кишига "тасалли бериб, сабр тилаб қўяй" деб, унинг олдига кетди. Шеригимизни кутдик. Беш дақиқаларча ўтгандан кейин қайтиб келганда шеригимиз ҳам ҳомуш ҳолатда тушиб қолганди. Сабабини сўрадик, айтдики, "Бу одам марҳумнинг яқинларидан эмас экан. Аммо у одам шунчалик кўп азият берган экан-ки, уни тушунтириб беролмайман дейди, буларнинг оиласида у сабаб ҳаловат қолмаган, ҳатто отаси, онаси ҳам "Аллоҳим, бутун умр шу одамнинг азиятига сабр қилиб яшашга мажбур бўлдик, энди ҳеч бўлмаса фарзандларимизни шу одамнинг зулмидан асрагин" деб-деб оламдан ўтиб кетишган экан. Бу кишининг айтишича, шунчалик хўрликларнинг охири йўқдай туюлган куннинг битишига умидлари узилган экан"...

Қўрқиб кетдим. Қалбимга ваҳима тушиб кетди. Ичимдан "Аллоҳим, вақти келиб оламдан ўтсам, кишиларнинг мендан қутулганликларидан ҳурсанд бўлиб йиғлашларидан Ўзинг асрагин" дердим...
Салим АЙЮБИЙ