2022-08-24 09:22:55
#parcha
Kunlarning birida bankda o'z navbatimni kutib turar ekanman, beixtiyor yonimda navbatda turgan ikki ayolning suhbati qulog'imga chalindi. Ulardan biri bolalarining chiqishmasliklaridan noliy boshladi. «Hecham kelisha olishmaydi. Uyda doim janjal, doim shovqin-suron, doim baqir-chaqir», deb arz qilardi u. Uning suhbatdoshi esa «Ehtiyot bo'ling, hozirdan qattiq ushlamasangiz, ertaga bundanam battarlashib ketishi mumkin», deb o'zicha ogohlantira boshladi.
Ikki ona ancha dardlashishgach, meni sezib qolishdi. Kitoblarimdan o'qishgan ekan, tanib, quchoqlashib koʻrishishdi. Ozroq suhbat qurdik. Boya farzandlari hech kelisholmasligidan arz qilgan ayol menga ham shikoyat qilib, biron yo'l ko'rsatishimni iltimos qildi. Men ham buning yechimiga ishora qildim.
«Bolalarigizga emas, bolaligingizga nazar tashlang...»
«Qanday qilib?» dedi u.
«Oilada nechta farzand edinglar?» so'radim undan.
«Uchta», javob berdi boyagi ayol.
«Hmm, menimcha, xonada baqir-chaqirdan xoli, kattasidan tortib kichigigacha juda yaxshi chiqishadigan, bir xil fikrlaydigan, hecham janjallashmagan, yigʻi-sig'i, ur-to'polon boʻlmagan oila muhiti boʻlgandir-a?»
«Qo'ysangiz-chi!
– dedi ayol tabassum qilib.
– Rosmana bir-birimizning go'shtimizni yerdik. Haliyam goh-gohida yosh boladek janjallashib turamiz».
«Xo'sh, haliyam janjallashib turishlaringizga qaraganda ularni uncha xushlamasangiz kerak-a?»
«Bu nima deganingiz?
– keskin javob berdi u.
– Yaxshi ko'rmasligim mumkinmi? Albatta, juda yaxshi ko'raman».
Shunda ko‘zimiz ko'zimizga tushdi. Kulib yubordik. U «tushundim» deganday boshini silkidi. Shundan keyin xayrlashdik.
Xadicha Kubro Tongar, «Ahil va inoq farzandlar tarbiyalash san'ati»
@bookuzbekistan
2.6K viewsedited 06:22
B
