Kimdir birdan yelkamdan tutdi. O‘girilib, bo‘yi bo‘yimdan past bo‘lmagan, men tengi bir qizni ko‘rdim. Biroq u umuman o‘zgalarga o‘xshamasdi. Qoshlari va sochlari qora, ko‘zlari ham qoraga yaqin edi. Shu qora ko‘zlarning tub-tubida bir lahza yulduzlar nur sochgandek edi go‘yo. U tabassum qilganida esa burnining pastki qismida kulgili to‘lqin paydo bo‘lardi. – Salom, – kulib qo‘ydi u. – Salom, – javob berdim men ham. – «Baxt pechenyesi»ni xohlaysanmi? – Nima o‘zi u? – so‘radim dovdirab. – O‘zing ko‘rasan.
