DUNYONING ISHLARI 🍃

2023-04-05 17:33:52 Assalomu alaykum
Hayrli kech!
Qadrdonlar
Bugungi tutgan ròzangiz,
Ibodatlaringiz Alloh dargohida qabul bòlsin!

Azizaxon Ismoilovaning
(ummu zaynab ummu)
qalamlariga mansub
Bezovta_rux asari ham òz nihoyasiga yetdi.
Kuttirib joylagan kunlarim uchun uzr
Bizni kuzatib borgan barchangizga tashakkur! Ochish/sharhlash

2023-04-05 17:27:06 ​​#Безовта_руҳ
(сўнгги қисм)
-"Отаси бир бузуқ аёлнинг кетидан оиласини ташлаб кетган, опаси эса айбли бўлиб, ўзининг жонига қасд қилди, ойиси эса ақли заиф бўлиб қолган, бу қизлар бой одамларнинг кўйида ҳар ишга тайёр! " деб ўша совчиларга ёмонлаб- гапираётганини ўз қулоқлари билан эшитиб қолганмиш...
Роса тарафкаш қидирибми, дилидагини очиб-сочди. Эшитсам эрталабгача оғзи тинмайдиган ҳилидан экан. Шарт гапини кесдим: "Яхшиям қайнонангиз шунақа ёмонлаб берган экан, Хосият ҳозир бахтлиларнинг-бахтлиси бўлиб- маза қилиб яшаяпти, раҳмат ўша қайнонангизга!" дедиму ўтиб кетдим.
Опасининг бу гапларига Хосиятнинг лабларига табассум инди, дарҳақиқат Ҳури опаси кам гапиради-ю, борини айтиб қўя қолади.
Хосият секин орқа ҳовли томонга ўтди: бу уйда ўзгармай қолган ҳамма манзара шу тарафда! Ҳаммаси болаликдагидек: кекса ёнғоқ ҳам, сал нарида қорайиб турган- ўрик дарахти ҳам, онаси кўп куймаланиб юрадиган этакдаги томорқа ҳам ўша-ўша, ўзгармаган...
Хосият Саодатнинг чеҳрасини қийналиброқ эслади, йиллар ўтган сари бу чеҳра бора-бора ҳира тортаётгандек... Кўзларини узоқ юмиб турди, ҳозир ҳаёлидан ўтаётган сўзларни бировга айтолмайди. Чунки улар тақдир томонидан ижро этилган куйдек-фақат уни ҳис қила олиш керак.
"Опа яшаганингизда бугун сиз ҳам ё иккита ёки учта болангиз билан бугун шу хонадонга ташриф буюрган бўлардингиз, балки сиз ҳам Комил гаранг олдидан юзига лой сачрамаслиги учун оҳиста ўтган бўлардингиз, тақдир ўзи суғуриб олган ҳамма нарсасини яна қандай жойига қўйганини кўрган ва ҳис қилган бўлардингиз...
Яшаш завқли, лекин ҳамма нарса ўз жозибасини сабрингиз етиб эришганингиздан сўнггина сизга кўрсатади..."
Шу кеча Хосиятнинг тушларига ҳам ойиси Инобат ҳола, ҳам опаси Саодат бирваракайига киришди. Худди эҳром кийими каби иккиси ҳам оппоқ либосда экан. Ойисини ҳеч қачон бунчалик дилбар ва чиройли қиёфада кўрмаганди. Унинг мудом қадоқлар босган ҳолда кўрган қўллари- жуда силлиқ, ажинсиз ва бамисоли нурларга қоришгандек-юзини силаб ўтибди.
-Биз энди зиёратга кетяпмиз, сенга жуда чиройли тасбеҳ олиб келаман!
Ойисининг юзида кулдиргичлари борлигини ҳам энди билибди. Ҳаётлигида мудом ёш тинмаган кўзларида мамнуният ифодалари барқ уриб турганмиш...
-Саодатни ҳам бирга олиб кетяпман. У йўлга яхши, ёнимдан ажрамай юради!- деб айтаётганмишлар...
Саодат опаси ҳам ўша-ўша соҳибжамол, шунча нурлар орасида ҳам киприклари қуюқ бўлиб сезилиб турганмиш...
Улар кетишди-ю, Хосият уйқусидан сачраб уйғонди. Маҳалла четидаги масжиддан тонгги азон товуши эшитилаётган эди...

Тамом.

Эътиборингиз учун раҳмат.

Муаллиф: Азизахон Исмоилова.

(Ummu Zaynab Ummu)

23.04.2020 йил пайшанба.

Соат 20:16 Ochish/sharhlash

2023-04-05 17:26:47 ​​#Безовта_руҳ
(97-қисм)
Кечагина зиёратдан қайтишганида Иноят опаси ва поччаси кутиб олишга борганди. Хосият ҳаммаларини бир даврада кўриш учунгина бу тадбирни режалаштирганди. Мана ҳамма жамул жам бўлди. Хосият секин Қудратга кўз ташлаши билан эри боя ўзи билан хонага олиб кирган қоғозни олиб, Ашурали акага узатди. Отаси ундаги арабий ёзувларга тушунмай қараб тураркан, Хосият ўзи қўшимча қилди:
-Бу онам номига қилинган Хажжи бадал гувоҳномаси! Куёвингиз ўз иҳтиёрлари билан онам номига ҳам одам ёллаб шу ишни қилдилар...
Онам Инобатхон Юнус қизлари номига ёзилган...
Қоғоз давра бўйлаб айлана бошлади. Бир қур айланиб яна Ашурали аканинг қўлига қайтиб келганида, Хосият кўрдики- отаси йиғлаётган экан.
Ашурали ака тиззаларига таяниб ўрнидан турди, аста ёнидаги одамларни четлаб ўтиб, Қудратнинг ёнига келди. Куёвини маҳкам бағрига босаркан, даврага пашша учса сезилгудек сукунат чўмганди:
-Раҳмат ўғлим, Худо сиздан рози бўлсин...
Қудрат қайнотасига қарата бирон сўз демасдан-жим турди. Ашурали ака айни дамда қалбидаги гапларни айтишга жуда истиҳола қилаётган эди.
Аёлига битта рўмол олиб бермабди-эр бўлиб. Каром сатанг эса айни пул топар пайтида лимондек шарбатини сўрди-ю, қуввати кетгач- эшик томонни кўрсатиб юборди. Олти қизни бир кунда кўзи қийиб, бу ҳовлидан чиқиб кетганди, Отабек туғилганида ортидан келган Инобатга ўғлини олиб чиқиб кўрсатганди...
Каром сатангнинг олдида уни ер бурун қилиб, "Отабекнинг тўйига Охунни олиб келаман!" деб гердайганди-ўшанда...
Эҳ бу ҳаёт...
Паловхонтўрадан бўшаган лаган- ўртадан кўтарилгач, яна ўтганлар ҳаққига дуога қўл очилди. Ўғилойни ташлаб, "эртага эртароқ борарсиз" деб Давлатхон чевар ҳам кетишга чоғланди. Куёвлар бир томон, бир-бирининг пинжига кирган опа-сингиллар бир томон бўлиб қолди. Муҳрли қоғоз эски шкафнинг қўш ойналари орасига қистирилди.

Хуфтон намозини айвонда эридан сўнг ўқиб бўлган Хосият рўмолини тўғирлаб, ичкари уйга кирди. Ўғилойнинг қизчаси роса ўртада қўғирчоқ бўлаётган экан, Хасанбойи ҳаммадан чақалоқни қизғониб, мушт дўлайтириб ўтирибди.
-Ўзларингда ҳам яна туғилади, ўшани қизғониб ўтираверасиз!- Ҳуррият жиянининг юзидан чимчилаб гап қотди.
-Эртага ойимнинг бошига Муродилла поччам билан Қудратакам чиқиб келишса-яхши бўларди!- Хосият жиддий қиёфада Ҳурриятга қаради.
-Хўп айтиб қўяман унда, ҳижолат бўлма, албатта чиқадилар.
Хосиятнинг бояги гап ёдига тушди:
-Комил амакига нима бўлган?!
Ҳуррият бир ўйланиб олди, унинг ҳозирги кўтаринки кайфиятидан энди асар ҳам қолмаганди.
-Ўғли Нозимжоннинг қизи яқин қариндошларнинг никоҳидан туғилганигами, туғма нуқсони бор эди. Комил амаки кесса қон чиқмас одамлигига бориб, "ўлса-ўлиб кетаверсин, яна хотининг туғиб бераверади!" деб ўғлига қарши чиқди. Қизчани олти йиллар олдин "киши билмас" -Қўқонга ташлаб келишган экан.
Кейин эса ўша ерда норасида вафот этгач, бориб ўлигини олиб келишибди. Қандай кўмишганини ҳам биров билмади.
Ўша Диёрахон ундан кейин яна бир қиз туғди. Бунисида эса буйрак етишмовчилиги аниқланибди. Нозимжон кунда отаси билан уришиб, гап-талашаётгани- шу бизникигача эшитилиб турадиган бўлди. Ўртада у Диёрахон ҳам аразлаб бир неча марта кетиб-келди.
Комил гаранг-яқин икки йилдан бери шунақа ғалати бўлиб қолган. Ўғлининг парвойи фалак, отаси қаерда думалаб ётибди иши йўқ. Муродилла поччанг бир неча марта ариқлар ичидан суғуриб чиқиб, уйига киритиб юбориб юрди. Тавба қилдиму, одамнинг бунақа хор бўлишини энди кўришим...
Хосият узоқ пайт жим ўтириб қолди. Ҳурриятнинг гапи ҳали тугамаган эди:
-Бир куни ўша Диёрахон магазиндан қайтаётсам йўлимни тўсди, "буни нима гапи бор экан деб қараб турсам": сен ҳақингда гапириб қолди. Эмишки, янги келинлигида биров маҳаллага сени ўғлига сўраб келиб қолган экан-шу Комил гарангнинг хотини, Диёранинг қайнонаси сени роса ёмонлаб берибди...

(Давоми бор)
Ummu Zaynab Ummu
@ummuzaynabummu Ochish/sharhlash

2023-04-05 17:26:47 ​​#Безовта_руҳ
(96-қисм)
Уйга қайтишганда уларни бир-бирига уланиб кетган маросимлар кутиб турарди. Келди-кетди сал озайганидан сўнг, Хосият эри ҳамроҳлигида Қувасойга йўл олди. Келмаганига олти ой бўлганди. Эгизаклари у ҳаж зиёратига кетган пайтда Ҳуррият опасига анча ўрганиб қолишибди. Хасанбой ҳам ҳоласининг гапларига қулоқ солар, Инобатхон билан ўйнаш Зуҳрахонга ҳамма нарсадан ҳам жуда муҳимдек эди. Орқа ўриндиқда болалар билан ўтирган опасига қараб, Хосият тез-тез жилмайиб қўяр, зиёратдан қайтгач- янада ихлоси кучайган эрининг текис йўлда Қуръон оҳанглари остида машина ҳайдаб кетиши ҳалиям муборак замин таассуротларини улашаётгандек туюларди. Бу ҳомиласининг ҳам бошки ойлари жуда осойишта ўтаяпти. Йўл четидаги бир текис ўсаётган ўрик дарахтлари ҳали заранг уйқуда, баҳорда ва кузда бу йўллардан жуда- ўтишлик бўлади. Йўл четида анор шарбатлари ҳар ҳил идишларда тизиб қўйилган расталар кўп учрай бошлади. Хосиятнинг бирдан шу нарсага дили кетганини сезган эри-машинани четроққа тўҳтатди. Табиий шарбат аёлининг оғзига ёққанини жим четда кузатаркан, Қудрат унинг рўмол ярашган чеҳрасига кулиб қаради. Хосият ота ҳовлисига етиб келмаган бўлса-да ҳаводага қадрдон уйини эслатувчи мусаффоликни сеза бошлади.
Энди машина баланд паст йўллардан елиб борар, Хосиятнинг салгина кўнгли беҳузур бўлаётгандек эди. Бир оз тўҳталишлар билан қадрдон маҳаллаларига кириб боришди.
Кираверишдаёқ, йўлнинг четида бир одам- куни кеча шивалаб ёққан ёмғирдан қолган кўлмакка тикилиб ўтирибди. Усти боши бир аҳволда, юзини босиб кетган оқарган соқоли ҳам лойга қоришиб жуда бир абгор аҳволда эди.
-Ичиб олган шекилли!
Қудрат аҳамият бермасдан, унга лой аралаш сув севаланиб кетмаслиги учун машинани авайлаброқ ҳайдаб, маҳалла ичига кира бошлади.
Орқа ўриндиқдаги Ҳурриятнинг норози ғулдирагани Хосиятга сезилди:
-Баттар бўлсин, унга бу ҳам кам!
Хосият беозоргина опаси бу гапни айтганидан ажабланди, елка ўгириб Ҳурриятга қараркан: "кимни айтяпсиз?!" дегандек саволли назарини тикди.
-Танимадингми, бу Комил гаранг-ку! Бир пайтлар онамни тиз чўктириб-қандай хорлаган эди... Мана ўзининг аҳволи!
Хосият мутлақо таажжубда қолиб, базўр пичирлади:
-Қанақасига бу ҳали Комил амаки эдими?!
Хуррият "кейин бафуржа айтиб бераман" дегандек ишора бергач, то уйларига яқинлашиб, машина тўҳтагунича ичи ғалати бўлиб ўтирди.
Ичкарида Ашурали ака ўтин арралаётган куёвининг ёнида турган экан, дарвоза олдига келиб тўҳтаган машинани илғаб, кўтаринки кайфиятда ичкарига овоз берди:
-Хой, меҳмонлар келиб қолишди, чиқинглар бу ёққа!
Зумда ҳамма ёқ болалар чуғурига тўлди. Тошкентдан келганлар бир тараф, бўйи чўзилиб қолган Иноят опасининг ўғиллари, эрталабдан етиб келган Муҳаббатнинг оиласи- ҳаммалари бу ҳовлига жамул-жам бўлганди.
-Яхши келдингизми?!
Муродилла бўйнига осилган қизчасини икки юзидан ўпаркан, бола қарашга кетган хотини- Ҳуррият билан ҳам юзакироқ салом-алик қилган киши бўлди.
Узун хонтахта олдига Муродилла поччаси ясаган қўлбола ўзи узаядиган хонтахтани тирадилар, устига уч бўлак дастурҳон солиниб, зумда токчали уй лиқ одамга тўлди.
-Қани омин, кечагина муборак Маккатулло дан хожи бўлиб келган куёвимиз Қудратжоннинг, қизимиз Хосиятхоннинг умрлари узун бўлсин, зиёратлари даргоҳида қабул бўлсин, ўтганларни ўзи мағфират этсин, тирикларнинг тану жонини соғ қилсин!
Ашурали аканинг дуосига ҳамма омийн деб юзига фотиҳа тортишди. Шу пайтда кўча эшик томондан яна бир машинанинг қисқа сигнали эшитилди. Ҳамма яна ўрнидан гув этиб- қайтадан туриб, ҳовлига чиқа бошлади. Бу пайтда дарвозадан қайнонаси етовида кириб келаётган Ўғилой -биринчи чиқиб рўпарасида қаққайиб турган Ҳасанбойга энгашганча ширингина қизалоғининг юзини очиб кўрсатаётган эди.
Мана энди бир уйга сиғмайдиган бўлишди. Султонбек ҳамма кичкинтойларни катталардан ажратиб, айвонга олиб чиқиб кетди. Шу ерга уларга алоҳида дастурҳон тўшалди.
(Давоми бор)
Ummu Zaynab Ummu
@ummuzaynabummu Ochish/sharhlash

2023-04-05 17:25:05 ​​#Безовта_руҳ (95-қисм) Раҳбар холанинг қалбидан оғир ҳасрат тоши кўчди. Тавофга қўл урар экан, ич-ичида кучли йиғи бостириб келаверди: "Тавба-тазарру қилиб, ёмон бошимни даргоҳингга ургани келдим. Илоҳим жуфтим Азимжонни, ўғлим Қосимжонни… Ochish/sharhlash

2023-04-04 18:15:38 ​​#Безовта_руҳ

(95-қисм)
Раҳбар холанинг қалбидан оғир ҳасрат тоши кўчди. Тавофга қўл урар экан, ич-ичида кучли йиғи бостириб келаверди:
"Тавба-тазарру қилиб, ёмон бошимни даргоҳингга ургани келдим. Илоҳим жуфтим Азимжонни, ўғлим Қосимжонни, келинимни, набирам, ўтиб кетган ота-онаму бошқа яқинларимнинг гуноҳидан ўтгин, шу қаторда бу дунёдан эрта кетган Ҳасанбойнинг ҳам. Қиёматда аввало ўз даргоҳингда туришдан қолаверса, ўша Хасанбой билан юз кўришишдан қўрқаман. Ўзинг унинг руҳига ҳам ҳаловат насиб эт!"
Ҳар кимнинг бу даргоҳга атаб қалбига тугиб келган яхши дуолари бўлади. Шу қаторда Хосият ҳам онаси ва опаси ҳаққига дуолар атади. Унинг тилидан "алҳамдулиллаҳ" тушмайдиган калима бўлиб қолганди. Тавоф пайтида ёнида худди ўзидек ибодат қилаётган ёрига йиғи аралаш жилмайиб қаради:
-Сизга бир гап айтмоқчиман.
Лаблари пичирлаб, кўзларини юмиб- ибодат қилаётган Қудрат айни дамда Хосиятнинг кўзларига жуда нурли бўлиб кўринаётган, шу инсонни бир пайтлар умуман бошқача тасаввур этиб яшаганига мана энди ҳозир ўзи умуман ишонолмаётган эди. Хосият бир пайтлар Қудрат ҳақида мутлақо ёмон тасаввурларга эга эди. Уни- енгил табиатли- бир куйдирги эр бўлади деб ўйлаганди. Мана кутмаганидек бўлиб чиқди.
Қудрат кафтини тавофдан узмай туриб, Хосиятга сал қош чимириброқ қаради:
"Аёли бундай ҳос пайтда нима демоқчи ўзи?!"
-Ҳўш..
Хосият эрининг бу жиддий нигоҳларидан кўз узиб, муборак Байтга бош кўтариб қаради, улуғвор ва ўзидан ҳам ғойибона ҳайбати қалбларга соя солиб турган бу маҳобатли бинога кўз ташлаб оларкан, ҳозирги айтадиган сўзларига ўзича бир тараддуд кўрди. Бу янгиликни шу ерда билдиришни у маъқул кўрганди, бироз сукут қилди сўнг эрига эшитарли қилиб пичирлади:
- Яна ота бўладиганга ўхшаб турибсиз! Аллоҳим ўзига суюкли бандаларидан бири қилсин!
Қудрат яна аввалгидек бироз жим бўлиб қолди. Кейин лабларига табассум югуриб, Хосиятга қаради.
Унинг янада яшнаб, порлаб кетганини кўриб- Хосиятнинг ичига ҳам севинчи сиғмай кетди, аста кўзларини юмиб, пичирлади:
"алҳамдуллиллаҳ"...
Қулоғи остида Қудратнинг ҳам сокин овози эшитилди:
"Алҳамдулиллаҳ... "

Оҳирги Мино водийсида ўтган кунни айтмаса-ҳаж ибодатлари бу оила учун деярли кўнгилли ўтаётганди. Шу куни Шуҳрат аканинг улар билан зиёратга биргаликда келганликлари жуда яхши иш бўлганини ҳамма ич-ичидан ҳис қилди. Шайтонга тош отиш пайтида одам кўплиги сабабли- ғалати талотўп юзага келди. Атроф қий-чувга, бетартибликка тўлиб кетганди. Шуҳрат ака гавдаси билан ўз оиласини тўсиб турар, Қудрат эса аёлларни орқароққа олиб кетишга бир амаллаб улгуриб қолганди.
Аввал боши у ҳам довдираб қолди: аммаси касал, бувиси аравачада, Хосият эса эндигина юкли бўлган...
Яхши-ки, ҳеч бирига азият етмади.
Бироздан сўнг тартиб ўрнатилгач билинди-ки, жуда кўп одам ярадор бўлибди, улар орасида ўлганлар ҳам жуда кўпчиликни ташкил қиларди.
Раҳбар хола кўз олдидан олиб ўтиб кетилаётган- замбилдаги мурдаларга қараркан, ранги бўздек оқариб кетганди. Шундан кейин ҳам анча пайтгача кампир ўзига келолмади.
Шуҳрат акага ҳам бу қаттиқ таъсир қилган, тартибни суядиган одам бўлгани учун- бошвоғини йўқотиб қўйган бу оломонга қараб, асабий бош чайқаб ўтирарди.
Ибодатлар ўз ниҳоясига етиб, қайтадиган пайтлари бўлди. Бу муборак заминдан одамнинг сираям кетгиси келмай қоларкан, сакинат жоъ бўлган ҳузурни, енгил руҳий парвозларни ортга қайтмасидан одам соғина бошларкан. Дилбар ортига қарар-қарай юрарди. Раҳбар хола эса яна тинимсиз кўз ёшлар тўкарди.
Қудрат эса Хосиятнинг елкалари оша пичирлади:
-Биз ҳали яна келамиз а?!
Хосият унга ўгирилиб мамнун жилмайди. Шуҳрат аканинг пинжига яқин юрган Дилбарнинг бориб қўлларидан тутаркан, бу ибодатни унга раво кўрган бу аёлга чин кўнгилдан ташаккурлар айтди.
-Сизга жуда узоқ умр сўрадим, ҳали Азаматжонга биргалашиб келин қидирамиз, Лобархонни яхши жойга узатамиз, ҳали кўп набираларингиз бўлади!

(Давоми бор)

Muallif:Azizaxon Ismoilova
Ummu Zaynab Ummu Ochish/sharhlash

2023-04-04 18:14:56 ​​#Безовта_руҳ.
(94-қисм)
Дард аслида яхши бир чопардир. Тез келади-ю, тезда ҳабарини тутқазиб, хукмдордан қулларини боҳабар этади!
Дилбар шу ўтган кунларида шифтнинг ҳар қаричини ёд олиб бўлди. Унда қадалган жимжимадор-биллур қандил ҳақида ҳам узоқ тафаккур қилиб ётди. Бутун бир оламни иш столи деб олсак, Аллоҳ таоло бугун Дилбар учун шу иш столидаги ҳамма нарсани сидириб ташлагандек бўлди-ю, ҳикмат қидириши учун саноқли нарсаларнигина қолдиргандек эди. Шу қандил бутун уйни ёритиб туради. Унга қараб ётган кўзларни ҳира торттиради, ерга боққанларга эса гиламнинг минг бир нақшу жилвасини томошо эттиртиради...
Олти ойлик кўрикдан кейин докторлар уни қизғин табриклашди, такрорий жарроҳлик амалиёти ўтказилмайдиган бўлди. Дилбар энди батамом ўзгарган, уйига қайтган: яна оиласи даврасида мамнун жилмайганча ўтирарди.
Секин аста намоз китоблардан ўқиб юриб- ибодатини бошлади. Ўн кун ўтқазиб, ойисиникига борса-у ерда ҳам чиройли янгилик уни кутиб турган экан. Ваниҳоят Қудрат ҳам намоз ўқишни бошлабди.
-Ишингда шароитинг борми?!
Бу пайтга келиб, жиянининг лавозими анча тош босиб қолгани учун-Дилбарнинг ундан шароитини сўраши бежизга эмасди.
-Эшикни қулфлаб ўқиб оляпман ҳозирча, ҳали раҳбарият сезиб улгурмади- дея кулди жияни унга қараб.
Албатта бу Хосият учун ҳам жуда қувончли янгилик эди.
Дилбарнинг оилавий Ҳажга бориш ҳақидаги аризаси қондирилмагач, у туну-кун намозларида буни тинимсиз сўрай бошлади. Иттифоқо, бир куни Шуҳрат аканинг уйқуси қочиб, ётоқхонадан чиқди-ю, жойнамоз устида мук тушган хотинини кўриб, ҳуши бошидан учгандек бўлди: ярим кечаси, саккиз ой олдин оғир жарроҳликни бошдан ўтказган аёли йўлакда шунақа думалаб ётса-киши нима ҳаёлга бориши мумкин?! Қўрқиб кетди, елкасидан даст кўтариб тургазаркан, аёлининг тунги намозини бузиб қўйганини тушуниб, ҳижолат тортди.
-Сен-касалсан! Мумкинми шу сенга?!
Дилбар анча пайт жим ўтирди ва шу кеча эрига юрагидаги ҳамма гапларни очиб сочди. Шуҳрат аканинг тунчироқ ёруғида хотинининг гапларидан беҳад таъсирлангани сезилиб турар, у ҳам айни чоғда ўзи ҳақида ўйлаётган эди.
Эри ишга аралашди-ю, иш тезлашди.Шунда ҳам шифокорлар анча Дилбарнинг кетишига қаршилик кўрсатишди.
-Ўзим ҳам бораман, хотинимни қўлимда кўтариб бўлса-да, ниятини ушалтираман- деди шундан кейин Шуҳрат ака қатъий оҳангда.
Янги 2007 йил яқинлашиб келмоқда эди. Декабрнинг оҳирги саналарида бу икки ханадонда ҳаж ибодатига кетишлик учун тараддуд бошланиб кетди.
Хосият болаларини Анисага ташламоқчи эди, Қувасойдан Ҳуррият опаси келиб ўзи қараб турадиган бўлди. Қудрат ишидан таътилга чиқди. Беш киши ҳамма билан ҳайр ҳўшлашиб, бу муборак сафарга йўлга чиққанида янги йилга саноқли кунлар қолганди. Узоқ муддатли учоқда учиш Раҳбар бувини ҳам, Дилбар опани ҳам бирдек толиқтирди. Айниқса кўтарилиш ва қўниш пайтида ҳар иккисидан боҳабар бўлиб туриш талаб этиларди. Дилбар опа тинмай лабида "шукрона" келтирар, Раҳбар буви эса ҳайитлик олган болакайдек жудаям ҳурсанд жилмайиб ўтирарди. Улар ичида биргина Хосият бир ички юзага келиши мумкин бўлган ноқулайчиликдан ўйланар, ҳаж ибодатларимга, муборак байтни тавоф қилишимга бу тўсиқ бўлмасайди деган ҳавотири ҳам йўқ эмасди. Муборак бу заминга оёқ қўйиб-сезгани шу бўлди-ки, Аллоҳ унинг раҳмига яна бир вужудни жойлабди. Шу зайлда ички бир қувонч ҳам унинг қувончлари жамланмасига қўшилганидан у жуда баҳтиёр эди!
Мубарок замин, илк эҳром кийилган лаҳзалардан бошлаб, Хосият ўзини оқ кабутарга айланиб қолгандек енгил ҳис қила бошлади. Раҳбар хола аравачасида эри Қудратнинг етовида, Дилбар опани эса турмуш ўртоқлари одамлардан пана қилгандек авайлаб борарди. Хосият рўпарасидан чиққан улуғвор бинога қараб, тинмай йиғлай бошлади. Айни дамда Дилбар опанинг ҳам кўзларида ёш айланар, ёнларидаги забардаст тоғдек турган жуфти Шуҳрат ака ҳам ҳайратга тўла нигоҳлари билан ўша томонга тикилиб қолганди. Бу байтга дунёнинг минг бурчагидан мусулмонлар оқиб келади. Ҳамма ўз руҳига ҳаловат илиниб, бу жойга шошади.
(Давоми бор)

Muallif: Azizaxon Ismoilova
Ummu Zaynab Ummu Ochish/sharhlash

2023-04-04 18:14:55 ​​#Безовта_руҳ.
(93-қисм)
Айни шу оятлар ўқилган пайтда, хонада Раҳбар холанинг борлиги сезилиб кетди. Бошини сарак-сарак қилиб-овоз бераркан, кампир ҳам бу оятларга ўз ҳаётидан келиб чиқиб таслимият изҳор қилаётганди. Қизиғи айни маъно- бу катта-кичик ёшдаги- уч аёлнинг ҳаммасини ҳаётига- даҳлдордек эди.
Ҳа, ҳайрон ва камбағал ҳолида топиб олинган, ҳидоятга бошланган, юпқа қўли бора-бора ризқ-рўзга тўлган бу уч тақдир эгаси бир хонага жаъм бўлгани ва бу каломни тинглаб ўтиргани ҳам гўёки бежизга эмасдек эди.
Кейинги оят Дилбарга ҳам, Раҳбар ҳолага ҳам тааллуқлидек туюлди:
9. Аммо етимга қаҳр қилмагин...
10. Ва аммо "соил" (яъни муҳтож) га зажр (камситиш) қилма.
11. Ва аммо Роббингнинг берган неъмати ҳақида сўзла.
Дилбар чуқур ўйланиб қолди. Илк бора олти йил олдин- Қуръон тафсири босилган журнални қўлига олганда унга таҳорат ҳақидаги оятлар чиққанди. Боя ичида янграган бир овоз эса бирон марта бўлса-да пешонасини саждага босмаганини гина қилди. "Мусулмончилик аста-секин" деб шунга айтсалар керакда. Бора-бора қалбини ўзига мойил қилиб қўяётганига шукр. "Кечикиб даргоҳингга тобутда эмас, замбилда келтирилдиму- мана энди ўзингагина тавба қилмоқдаман, ё Роббим! Имконим борида-чалғиб юрдиму, имконим йўғида остонангга келдим, мени ўзинг кечир!" Дилбар оҳирги оятлардан сўнг- биринчи марта Хосият олдида ўзини катта бир қарздордек ҳис қила бошлади.
Шу қиз йиллаб онасининг ҳизматини қиляпти.Ўз касал волидасини ташлаб келиб бўлса-да, Раҳбар холани қаради.
"Ҳа, бунга пул керак-да, шунинг учун айтганимизни қилади!" деб ўйлади-Дилбар ўшанда...
Кейинчалик "Ҳа, энди бу келин-да, у уйда бўлса ойимдан ҳотиржамроқ юраман" деб ўзини овутди. Бирон марта бу муштипар қизининг- қалбида нима андуҳлар бор?
У нимадан афсусланади?
Унинг режалари қандай? деб ўйлаб ҳам кўрмабди...
Дилбар аста Хосиятнинг китоб тутиб турган қўлларига қўл узатди.
Сергак келини юзига тикилиб қараркан, ёшли кўзларини унга тикканча деди:
-Хосият сендан жуда катта қарзим бор! Жудаям катта! Уни қандай узишни билмайман...
Хосиятнинг бу гаплардан томоғига бир нима тиқилгандек, аста Дилбарнинг паришон сочларини силаб, мажбуран жилмайди:
-Мендан қарз эмассиз, сизга нима бўлди?! Бугун жуда кўп таъсирланяпсиз, ўзим энди-энди ҳавотирга тушиб қоляпман, унақа ҳар гапни гапирманг...
Дилбар лаблари қуриётгандек қимтинаркан, Хосият узатган- олма қириб солинган чойли-дамламани ичиб, юраги ҳам сал ҳўллангандек бўлиб тетиклашди:
-Сендан битта ҳаж қарзман! Ўлмасам, албатта- ҳаммамиз бирга Ҳажга борамиз!
Айни орзу- Раҳбар холани ҳам олти йилдан бери миясидан бир кунда бир ўтиб турадиган гап эди. Кроватини ғижирлатиб, ўрнидан сал қўзғоларкан- борлигини қизига сездириб қўйгандек бўлди.
-Ойи сиз ҳам борасиз! Шайтонга роса тош отиладиган жойда сизни- кўргим бор...
Дилбар онасига ҳазил қиларкан, синиққина бир кулиб қўйди.
Юзига бу яхши ниятдан фотиҳа тортаркан, Хосият кейинги саҳифадаги муборак-Шарҳ сурасини ўқишни бошлади:
"Бисмиллаҳир роҳманир роҳийм.
1. Сенинг кўксингни кенг қилиб қўймадикми?!
2. Ва сенинг юкингни енгиллатмадикми?!
3. Елкангни босиб турганни...
Дарҳақиқат Дилбар айни чоғда Хосиятга айтган сўзларидан сўнг-ўзини беҳад енгил ҳис қилаётгандек эди. Насиб бўлса, бу беморликда тилаган тилаклари рўёбга чиқар...
" Иншааллаҳ" деди аста пичирлаб...
5. Бас, албатта қийинчилик билан осончилик бордир. 6. Албатта, қийинчилик билан осончилик бордир...
Дилбар кўзларини юмиб, яна пичирлади:
"Ўзингга шукр, кўрсатган ҳар кунингга шукр..."
Кейинги оят у учун худди дастурамалдек янгради:
7.Фориғ бўлсанг,(ибодатга) урингин!
8.Ва албатта Роббингга рағбат қилгин.
"Иншааллоҳ" деди яна бир марта чуқур нафас оларкан, бу сафар ушбу нафасга оғриқ қўшилмаганини ҳис қилиб ажабланди:
"Бу дарддан фориғ бўлсам, иншааллоҳ ибодатдаман!"

(Давоми бор)

Muallif:Azizaxon Ismoilova
Ummu Zaynab Ummu Ochish/sharhlash

2023-04-04 18:14:34 ​​#Безовта_руҳ. (92-қисм) Хосият -муборак Зуҳо сурасининг тафсирини ўқиётганида вақт айни чошгоҳ пайти эди. Қуёшнинг энг заррин нурлари дарпардалар оша- меҳмонхонада рақс тушаётган, уй тарновига қўниб олган мусичаларнинг хотиржам ғув-ғуви айни… Ochish/sharhlash

2023-04-04 18:06:07 Biz bilan kòpdan beri birga bòlgan qadrdonlarimiz uchun!

Assalomu alaykum
Barchangizga
Hayrli oqshom Ochish/sharhlash