Ассалому алайкум! Бир биродаримиз айтиб берган воқеани сизларг | Assoodiq
Ассалому алайкум! Бир биродаримиз айтиб берган воқеани сизларга ҳам илиндик.
«Холажон, бу совға бизга ҳалол бўладими?»
Туркия.
Тоғ этагидаги узоқ бир қишлоққа бордик. У ерларда зилзила бўлмаган, у ерда ҳалокатли вайроналар, қурбонлар, жароҳатланганлар йўқ, лекин зилзиладан азият чеккан ўнлаб оилалар кўчиб келган экан.
Ёнилги тақчиллигини эшитиб, бир оз олдин у ерга кўмир юборган эдик.
Кейин болалар учун совга-саломлар олиб, ўзимиз ҳам бордик.
Жабрдийдалар яшаётган ҳовлилар олдига тўхтаб, бир қанча кичкинтойларни хурсанд қиламиз, кўнглимиз қишлоқ теграсидаги тоғлардай кўтарилиб кетади деб чоғландик.
Қишлоқдан чиқаверишда машинамизга бошқача бир энтикиш билан термулиб турган, ниманидир айта олмаётган, мовий этикча кийиб олган икки болакайни кўриб, тўхтадик. Ўйинчоқ тарқатаётганимизни кўришган шекилли. Улар зилзиладан жабрланган шаҳарлик эмас эди, шунинг учун яқинлаша олмай, йўлимизга чиқиб туришган экан.
Улар билан саломлашишга улгурмасимиздан, кичкинтойлардан бири орқасидаги харобгина ҳовлига ишора қилиб, шундай деди:
- Буёқда яна битта уй бор!
Аввалига тушунмадим. Кейин эса кўзларимга ёш қалқди. Болакайлар биздан очиқчасига ўйинчоқ сўрашга уялиб, истагини мана шундай билдиришган экан.
- Шу уйда яшайсанми?
- Ҳа.
Иккаласига битта копток совға қилдик. Уларнинг хурсандчилигини кўрсангиз эди...
Иккиси худди дунёнинг энг зўр ҳадясини олгандай бахтиёр эди.
Лекин негадир уларнинг қувончи узоққа чўзилмади. Бироздан кейин бир коптокка, бир бизга қараб, хўрсиниб қўйишди, кейин иккови ниманидир пичирлашди. Кейин бир менга яқинлашди, айтмаса бўлмайдиган гапи борлигини, буни эшитишим, билишим шартлигини айтиб, секин қулоғимга шивирлашди;
- Холажон, бизнинг уйимиз бут-бутун. Биз камбағалмиз, лекин уйимиз зилзилада бузилмадим. Бу совға бизга ҳалол бўладими?
Оҳ… оҳ… болам-а!
Ўкириб йиғлаб юбормаслик учун лабимни тишладим. Уларнинг патаккина сочларини силаб, бағримга босдим. Юзларидан, коптокни омонат тутиб турган қўлчаларидан ўпдим, бўғзимдаги йиғини аранг босиб, кўзчаларига мўлтирадим:
- Албатта ҳалол, болажоним! Мазза қилиб ўйнагин!
- Ростданми?
- Ҳа.
- Уйсиз қолган болаларга етмай қолмайдими?
Бошимни чайқаб, йўқ деб ишора қиляпману, бўғзимга нимадир тиқилаверди, ютсам ютилмай, тақалиб тураверди...
Бир дона коптокча-я?!
Сизларга ким бундай гўзал тарбия берди?
Авлиёларми?
Вужудингизга бундай покиза қалбни жойлаган ким? Фаришталарми?
Бутун мавжудотни яратган Зот битта бўлса, нега биз ҳам сизлар каби эмасмиз?
Бўғзимга тиқилиб турган нималигини энди билдим.
Топдим...
Тушундим!
Бўғзимдаги тиқин – қачонлардир билиб-билмай ютилган, эсимдан ҳам чиқиб кетган, хаёлимга хам келмаган ҳаром луқмачалар эди...
Қайсидир бемор узатган қўл ҳаққи, кимдир берган совға, шохидан узиб, сўроқсиз ейилган мевалар, мен ўқиб бўлиб, қайтара олмаган китоб, мазасини билиш учун олиб чақилган пистаю қурутлар, довонда узатилган кулчалар, кеча бошим оғриганда ёрдам учун жўнатилган дорилар орасидан олинган биттагина ҳапдори…
Демак, томоғимга тиқилиб қолган ана шулар эди…
Қишлоқдан қайтяпмиз ҳамки, кўз ёшларимни тия олмасдим.
Бугун биз кимни учратдик? Инсон болаларигами?
Балки улар бизга асл инсоний фазилатларни эслатиш учун юборилган малаклардир?
Шартакилик қилиб, истагини шартта айтмай, уйини кўрсатган, тақдим этилган ҳадяни ҳалоллаб олган болалар… Биз ҳам фитратимизни яна шу аҳволга келтириб, тозалай оламизми?
Эҳ… Қанийди дунёдаги одамларнинг ҳеч бўлмаса тўртдан бири шу икки кичкинтойдек ҳалол бўлса...
Қанийди ҳаммамизда мана шу фақир гўдакларнинг ярим виждони, ярим иймони, яримтагина пок қалби бўлса…
Пост @islommoliyasi каналидан олинди.
Яқинларга ҳам улашамиз.
@assoodiq – обуна бўлинг
