Ман ба шумо тавсия медиҳам, ки достони ҳазрати Юсуф (алайҳисса | ㅤ ㅤ ㅤ ㅤآ
Ман ба шумо тавсия медиҳам, ки достони ҳазрати Юсуф (алайҳиссалом)-ро бихонед, ҷавони хеле зебое буд, яке аз занони шариф мехост бо ӯ зино кунад, роҳи ростро пеш гирифт ва рад кард ва Аллоҳ ӯро бо чизи беҳтар иваз кард ..
Дар бораи он, ки шояд фардо дар гӯшае бо марг рӯ ба рӯ мешавед, худро ҳамчун ҷисм дар қабр эҳсос кунед, ин талаберо, ки наметавон канорагирӣ кард, аз он сафед кардан ғайриимкон аст, ин азобҳои қабр ва сипас ҷазо дар дӯзах. Оё ин ҳама арзиш дорад? Ба фикрам не. На мард ва на зан.
Оташи ин дунёро хотиррасон кардан мехохам, ки мо хатто ба гугирди хомушшуда, бухор ва ё гармии гайримукаррариро тахаммул карда наметавонем, бинобар ин, оташи дузах 70 маротиба аз оташи ин дунё бирён мекунад. Ва ман ҳатто дар бораи як ҷуфти оддӣ дар ҷаҳаннам ҳарф намезанам.
